Zo besteedde ik gisteren driekwart van een gesprek aan het kalmeren van een schoolhoofd. Ze was boos en voelde zich gepasseerd. En ik kreeg de wind van voren. Gelukkig bleef ik rustig.
Toch ging het door mijn hoofd dat het eigenlijk onacceptabel was dat een schoolhoofd van een lagere school zich zo liet gaan, zich verexcuseerde, weer liet gaan, verexcuseerde en gewoon weer liet gaan!!
Ze werd totaal geleid door emoties en ratio was echt ver te zoeken. Als zij bijvoorbeeld op de Zinniastraat stond met haar emoties dan was haar ratio ergens in een grot in het Himalayagebergte.
Een die nog ontdekt moest worden door de mens. Waar het dus allemaal nog rauw, oer en wel puur was. Als je die grot in zou gaan, kreeg je dus een perfect beeld van hoe het was toen er nog geen regels waren en nuances nog moesten worden uitgevonden.
Maar waarom was ze nou zo boos? Ze had een boodschap verkeerd doorgekregen. Ik had namelijk een tip gekregen dat kinderen op haar school shisha-pennen gebruikten. Leraren deden er niks aan. Als er een gevonden was, werd deze niet in beslag genomen maar teruggegeven aan de kinderen.
Ik denk dat het komt doordat ze niet weten wat het is en ze worden niet voor niets pennen genoemd. Op het net zag ik dat er vorig jaar in Nederland ook al een beetje heisa was ontstaan vanwege hetzelfde onderwerp.
Maar daar kosten die dingen rond de 5 euro zag ik. Hier, hoorde ik, gingen ze voor bedragen tussen de 45 en 75 srd over de toonbank. Kan dus niet anders dan dat een onwetende ouder het heeft gekocht voor een kind.
Op de site van onder andere het Trimbos Instituut zag ik dat ze nog niet helemaal wisten in welke mate het schadelijk was. Maar het werd afgeraden. Beetje als in de begindagen van XTC in Nederland. Lekker feesten en gebruiken. Effect op de hersenen?! Ja, dat zien we ooit wel dan..
Echter betreft het hier een lagere school! En kinderen 'speelgoed' laten hebben dat hen laat wennen aan roken is sowieso fout. Trouwens, wennen aan roken?! Het is roken!
Het eerste wat het schoolhoofd zei was: "Wellllllllll!!!!!!!!" Zo een Surinaamse "wel" die mijn oma Lene altijd zei als ze een tijd lang had zitten broeien en dan ineens de persoon in kwestie voor zich staan. Als die "wel" kwam dan wist je dat er een lawine van woorden volgde!
Hoe ik durfde haar te beschuldigen van het toestaan van die dingen. Hoe ik durfde iemand als haar met haar opvoedkundige taak te betichten van zoiets. "Mevrouw, waar heeft u het over?!"
Ik vond dat ze het moest weten. Blijkbaar vonden haar leraren dat niet nodig want ze wist van niets. Het is ook niet zo gek als iemand zo lichtontvlambaar is!
Uiteindelijk gaf ze na meerdere tirades over waarom de persoon niet naar haar toe was gekomen aan dat ze meteen stappen zou ondernemen."Maar ik voel me gepasseerd!"
"Mevrouw, de bezorgde ouder wilde ook de gemeenschap op de hoogte stellen. U passeren was niet de motivatie voor de beslissing de pers te benaderen!". Hielp niet.
Het was wel duidelijk dat haar denkwijze was: oooooo, mijn naam en imago.....ooo, de naam van de school....oo, de kinderen. Het argument dat ze samen met de ouders de kinderen moest opvoeden kwam ook echt als laatste.
Dat geschreeuw vanuit emotie, daar is zij niet de enige in. Vaker zie je dat men hier vanuit emotie reageert maar dan niet op een sociale manier. Het gaat dan meer om boosheid.
Bouterse die vanuit emotie uitspraken doet richting Amerika. Moedig van de oppermier om de olifant uit te dagen maar hij brengt zo wel het hele mierenrijk in gevaar. Foute vergelijking want mieren zijn georganiseerd en olifanten intelligent.
Ik hoop dat mensen het gaan leren om zaken te bekijken vanuit een helicopterview in plaats van alleen binnen hun eigen, door zelfgemaakte oogkleppen, beperkende kaders.
In zo een kader neemt je ego veel ruimte in beslag. Alles wat binnendringt, raakt dat ego. Verbreed je je visie, en dat kan tegenwoordig makkelijk met internet, dan verruim je je kader. Dan merk je dat je maar een simpel onderdeel bent van een groter geheel.
Ik kijk vaak naar de sterren. Al van kleins af aan. Mijn vader tilde me op en hield me op zijn arm en samen keken we naar de hemel en de sterren. "Wat is er achter die sterren, papa? Waar stopt het? Kunnen we daarheen gaan?"
De nietigheid van de mens was, voor mij, vanuit het oergevoel van een kind, toen al een feit. Dat grote gedoe is aan mij niet besteed. Ik word ook bijna niet boos. Lach dingen weg. Feedback hoor ik graag.
De keren dat ik woede, irritatie of boosheid ervaar, zal ik het wel aangeven. Waarom? Je moet toch altijd je doel in de gaten houden. Ik wilde dat schoolhoofd op de hoogte stellen, dat was mijn doel.
Een ander had haar waarschijnlijk ook de wind van voren gegeven en dan was er helemaal niks van terecht gekomen. Haar doel was mij de les lezen, die kans heb ik haar gegeven en toen ze uitgeraasd was heb ik het rustig uitgelegd.
Wel jammer dat het niet op een zakelijke manier kon en ze niet vanuit haar functie heeft geredeneerd want dan waren de kinderen op de eerste plaats gekomen en was het gesprek binnen een minuut afgelopen.
Ach, het heeft wel weer geresulteerd in een verhaal. Met meerdere lagen. Net als lapis!Zo lekker, hè, om het dan laagje voor laagje los te trekken en te eten. Je proeft het beter en geniet er langer van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten