Blog oude stijl

M'n vingers en handen zijn niet meer gewend zo lang een pen vast te houden. Dat was schrikken toen ik merkte dat het echt onwennig ging.

Ik typ als een gek natuurlijk. Daarom een geschreven blog over hoe duur de suiker was en de Surinamers achter Bouterse en zijn vrouw.

Succes met lezen! Hahahaha 

vreemde mensen met bekende gezichten

Meerdere malen heb ik het nu al gehoord, dat ik toch 'hier was gekomen om te relaxen?' en toch werkte ik zo hard. Zelfs op mijn werk keken twee collega's mij gisteren aan en zeiden'we hebben een beetje medelijden met je want je moet echt hard werken..' Heb er al vaker over geschreven, dat ik hard werk. Maar ik doe dat niet zomaar toch? Het houdt me wel bezig. Het valt mij natuurlijk ook op dat ik in hetzelfde ritme verval als in Nederland. Vrij logisch dat je in een onbekende omgeving terug gaat vallen op automatismen die je hebt en kent, of ze nou goed of slecht zijn. Opvallend ook dat je jezelf omringd met hetzelfde soort mensen, dat gaat vrij snel. Soms is het schrikken. Want dan herken je echt de types. Jarenlang was ik gefascineerd door de grote afro van Patty in Rotterdam. En ja, ben op de redactie en er komt een artiest binnenlopen met precies dezelfde stijl, haardracht, het is te opvallend bijna. En alsof we elkaar kennen, keken we elkaar aan en knikten naar elkaar. Soms zie je ook van die gezichten die dan sprekend op een gezicht lijken dat je al kent, praktisch dezelfde trekken.. alleen totaal andere etniciteit! Alsof het gekloonde mensen zijn waarbij het kleurgen is aangepast.

Of is het ook een menselijk automatisme dat je vanzelf wel gaat zoeken naar die types, het soort mensen dat je al kent? Ik heb bijvoorbeeld gewerkt met Juanita in Bazar Amsterdam. En hier in Zus en Zo met Michelle, zelfde geval. Zelfde uitstraling, zelfde type en gelijk die klik. Af en toe noemde ik haar zelfs Juanita!!! Ook waar ik nu werk, mensen waarschuwden mij, op mijn eerste dag ging mijn fiets stuk en van binnen voelde ik een weerstand..en ja waar kom ik terecht? Een bedrijf met als eigenaar een zelfde soort type als Akbar. Voor de mensen die hem niet kennen slaat dit verhaal nergens op, zij die hem kennen, zullen erg hard lachen... Goed, ondanks de vele mensen met een klik voel ik me soms wel alleen. Ik mis mijn vrienden. vaker gezegd. Nu is Sharon hier geweest, pas was Eli er. Erg leuk. Ook al heb je weinig tijd is het toch wel leuk als je iemand hier hebt, dat je voelt dat iemand dichtbij is. Dat is prettig. En als ze weggaan dan voel je dat ook weer... die leegte...