zondag 10 april 2016

Laidback Brasil vibes bij Petisco in Paramaribo

Afgelopen week was het weer eens tijd voor een dinnerdate met een mattie van me. De hele dag was de brandende vraag die we elkaar via whatsapp stelden 'waar gaan we eten?'. Soms wil je namelijk even wat anders dan Souposo, Gadri, Blauwgrond, Roopram of Lucky Twins. Zeker nu het allemaal nog prijziger aan het worden is.


Na vele opties te hebben bekeken, viel de keus op Braziliaans en belandden we bij Petisco aan de Tourtonnelaan. Sinds ik hier woon wilde ik het al uitproberen en na bijna drie jaar was de dag daar. Ik verheugde me op een vleesvreetfestijn a la Samba Kitchen, destijds eventjes gevestigd in Rotterdam. 

Helaas, de meeste gerechten waarbij ze dat vlees zo voor je snijden van die spies waren vanaf twee personen en m'n tafelgenoot at geen varkensvlees. Een mixed grill voor een persoon stond niet op de kaart dus duurde het zeker drie kwartier voor we hadden besloten wat we dan wel zouden eten...


Uiteindelijk begonnen we met inktvisringen en gefrituurde sardientjes. En ja dat was leuk. Inktvisringen, die ik gewend was (regelmatig) te eten bij Hotel New York in Rotterdam, had ik erg gemist. Hier in Su zie je ze niet zo vaak dus heb ik wel genoten hoewel ze niet dat waren wat ik gewend ben. 

Storend was het niet maar wel jammer dat je er niet een spannender sausje dan mayonaise en ketchup bij kreeg, verpakt in een minuscuul zakje met een minuscuul knoopje erin 😖

We namen er caipirinha's bij en weer viel een droom in duigen. Ze waren lekker maar er zat geen verse limoen in.  Het is toch bijna een wet dat er verse limoenen in horen, in de niet-Braziliaanse horeca dan. Hier, bij de 'bron', gewoon een ready to serve mix, ijs, shaken en die limoen dan als versiering. 


Nou, was het best leuk zitten daar hoor,  op een trottoirterrasje langs de straat. De rode Parbo stoeltjes hadden anders gemogen, met andere woorden het lelijke meubilair dat eerder bij een festivalletje hoort had plaats mogen maken voor wat hippere stoeltjes die wat meer Brasil uitstraalden ofzo.

Binnen was het iets anders. Als het licht beter was geweest en met iets meer aankleding, zou het sfeervoller zijn. Nu leek het een allegaartje van verschillende stijlen en materialen en improvisatie maar dat had zeker ook een bepaalde charme.

Daarnaast was het een vrij drukke weg waar regelmatig van die idioten met een minderwaardigheidscomplex over raastten. Veel te hard, met veel te harde muziek en op sommige momenten parkeerden verschillenden naast elkaar zonder de muziek uit te zetten.

Daar kan Petisco niets aan doen maar het illustreert wel de buurt en het asociale gedrag van sommige deelnemers aan het Surinaamse verkeer..

Maar ook dat ging over en was het bijna alsof de ghetto-spits voorbij was. We konden rustig doorkletsen en genietenvan onze hapjes en drankjes. 


Er was een groot scherm waarop normaalgesproken waarschijnlijk voetbal vertoont word. Nu was het een YouTube-kanaal met hits uit de eighties, hoe tof!! 'Forever Young' van Alphaville, 'Final Countdown' van Europe en 'Time after Time' van CindyLauper passeerden de revue. Het was echt tof eigenlijk om daar zo buiten te zitten met die muziek niet zo op achtergrond.

De sfeer was erg laidback! De andere mensen die er zaten waren gezellig maar minding their own business met een uiterst vriendelijke vibe.

De bediening sprak vloeiend Portugees, geen Nederlands, geen Sranan, minimaal Engels en redelijk Spaans. Toch hebben we enorm met haar gelachen. Dankzij het Spaans dat ik heb geleerd van mijn stiefmoeder en de universele taal van handen, voeten en gezicht!


Ons hoofdgerecht was redelijk. De frieten waren een beetje koud en de rijst iets te zout. Het vlees was wel weer lekker maar koelde helaas te snel af. Verder waren er geen gekke aparte dingen. Tja, de WC's waren niet echt mooi maar wel goed onderhouden en netjes verzorgd. 


We sloten af met koffie die geserveerd werd zoals ik dat lekker vind. Veel suiker en een scheutje warme melk. En daar had ik niet eens om gevraagd...


Ja, ik heb denk ik wel eindelijk een plekje gevonden waar alle walks of life chill onder een dak vertoeven, gelijk behandeld worden en niet vreemd naar elkaar kijken. En misschien is het juist zo leuk door dat lelijke meubilair want anders zou het weer zo een plekje lijken, alleen betaalbaar voor toeristen en wufte  Surinamers.. Dat is het niet gelukkig.

Belangrijkste was dat iedereen een lach op het gezicht had. De rekening was ook prettig, 207 srd met z'n tweeën en we zaten goed vol!


Binnenkort ga ik er weer heen... Inktvisringen eten!
En om de dessertbar uit te proberen..