zaterdag 8 november 2014

De tekentjes


Dit heb ik getatoeëerd op m'n arm. Als blijvende herinnering aan een extreem moeilijke periode waar ik doorheen moest. Dan las ik het gedicht en ik had het boven mijn bureau geplakt om zo vaak mogelijk te zien. 

Toch vergeet je het soms en laat je je meeslepen door de negativiteit van mensen. Ik merk dat als het weer eens gebeurt, er ineens mensen gaan vragen naar die tattoo. Alsof het 'iets' je op die manier op de boodschap wilt wijzen. 

Ik zeg 'iets' omdat ik niet in God geloof en het christendom als een commercieel bedrijf zie dat de hogere macht inzet als middel om angst te zaaien en zieltjes te winnen. Die mensen brainwashed met de gedachte dat ze nu de bevoegdheid hebben mij en anderen de hel in te sturen om welke reden ze daar dan goed voor achten! Terwijl ik misschien wel spiritueler en oprechter ben dan de meesten. Ik zeg misschien!

En dan komt dat gedicht ook weer eens voorbij op fb. Ik deel het altijd. Omdat ik het een hele mooie boodschap vind en voor mij is elk woord waar. Iedereen heeft te maken met de lelijke kant van de mens. Voor sommigen ben ik die kant, anderen zijn het voor mij. 

Heel vaak lach ik of kies ik ervoor niet in te gaan op negatieve onzin die mensen zeggen. Dat komt omdat ik zulke personen zie als obstakels waar je simpelweg omheen kunt lopen, niet de moeite waard je energie aan te verspillen door het te beklimmen of op te ruimen.
Kost je alleen maar energie. 

Uiteindelijk wil iedereen gewoon aandacht en vooral liefde. De negatieve mensen weten alleen niet zo goed hoe daarom te vragen. Daarom zuigen ze de positiviteit uit je als een kupari.... 

Laat je niet leegzuigen, tenzij het seksueel is. 😉