Surineds, Euronamers en dag van de diaspora

Gisteren  belandde ik in Spice Quest. Een van de betere restaurants in niet alleen Paramaribo maar heel Suriname. Het eten was er voortreffelijk, de bediening correct (maar natuurlijk heb ik wel wat punten) en het gezelschap was prettig. Dat waren allemaal Surineds of Euronamers.

Wat eten betreft, was het prettig om even ergens te zitten waar je 'met bestek' moest eten. Kleine porties maar wel veel gangen en bij het dessert zat ik ook echt vol. Gemarineerde biefstuk, vis, gefrituurde oker in deegbeslag(dat was echt het lekkerst voor mij, jammer dat het een half okertje was), het was allemaal op niveau en dat mag wel want eigenaar Patrick Woei is wel een van de betere, misschien wel de beste, chef in dit land. Wat mij betreft.

'is een kipsalade, hoor' kreeg ik te horen bij het uitserveren. Nee! "het is een salade met kip, glasnoodles, tjapar en geroosterde pinda's" zeggen we dan. Boem! Veel lekkerder!!!

Toch waren er wat verbeterpunten. Vooral wat betreft de bediening. Zo hebben twee mensen dik een half uur gewacht op een eerste drankje. En werden de gangen met flink wat tijd ertussen(niet te lang maar genoeg tijd) geserveerd maar moesten de kelners toch bij elke gang rennen om bestek te halen. Een keer kreeg ik bestek met vlekken erop maar ik had een heel mooi gouden servet waar ik het maar zelf mee opgepoetst heb.

dit was dus echt super lekker! garnaal nog sappig, aubergine goed gekruid en dat stukje oker, hmmmmmm!!!

Daarnaast deden ze iets waarvan ik vind dat het echt NOT DONE is een zogenaamd sjiek restaurant. Zeker als je bedenkt dat mijn kelners in de Bazar dat niet van mij mochten doen. Het is gewoon slordig en staat onprofessioneel. Ik heb het over het afruimen van borden en dan alles voor de neus van de gasten opstapelen, herrie met bestek maken, etc. Ik heb het dan over glazen vasthouden bij de drinkrand en borden die met een knal op tafel werden neergezet. De vriendelijkheid maakte veel goed, maar een kleine training zou op zijn plaats zijn. En ja, ik ben leermeester in de horeca en ik heb al gesproken met iemand van een horeca-opleiding hier. Echter nooit meer iets van gehoord en wat ik nu doe is nog steeds erg leuk!

tussengerecht met vis en een puree van kweetnietwanthetisnietverteldbijhetuitserveren en een garnituur van komkommer en gekonfijte gember. hmmmmm!

Zoals ik al zei was het even een verademing om van gedachten te kunnen wisselen met Surineds en Euronamers. Een van de opmerkelijke dingen was dat je hier pas beseft dat je eigenlijk een deel van  jezelf, in dit geval het accent, heb opgegeven om te erbij te horen in Nederland en dat het nu weer zou gebeuren eigenlijk. Maar omdat je een stuk ouder bent, doe je het niet want mensen moeten je accepteren zoals je bent.

fried rice en gemarineerde biefstuk met kai-lan. hmmmmmm!

Of dat mensen constant denken dat je in het paradijs hebt geleefd maar niet de andere kant van het verhaal (willen)weten. Dat het keihard werken was in Nederland. Twee keer zo hard omdat je jezelf extra moest bewijzen. Of van die stiltes als je ergens binnenkwam, waar je de enige allochtoon was. En dat je dan 'thuis komt' maar eigenlijk gewoon weer een allochtoon bent. Dat je constant moet aanhoren dat je niet moet denken dat je nog in Nederland bent en meer van dat soort ongein.

Ondanks alles bleek dan toch dat ondanks de nare dingen die op ons pad komen, en dat we hier eigenlijk veel harder werken dan in Nederland(je maakt echt langere dagen), we een veel sterker nationalistisch gevoel hebben. We houden echt van Suriname en zien het als ons land ook al zijn we misschien wel een nieuwe aparte groep in de samenleving. 

Wie weet zullen we op een dag misschien wel, naast het vieren van de Hindoestaanse of Javaanse immigratie, ook het punt bereiken dat we een dag hebben waarbij we stil staan bij de terugkeer van de diaspora. Dat we niet alleen gezien worden als lopende euro-melkkoeien maar echt als Surinamers die niet denken dat ze alles beter weten maar ook van het land houden en daarom zijn wedergekeerd om het verder te helpen opbouwen..