Vandaag zag ik foto's voorbij komen van die monokini's ontworpen voor vrouwen die borstkanker hebben overleefd en dus maar een borst hebben. Ik vond het prachtige ontwerpen. En in eerste instantie viel het mij niet eens op dat het ging om vrouwen die een borst misten. En misschien is missen dan ook niet het juiste woord.
Ik ben wat verder gaan zoeken en bedacht me dat foto's van vrouwen die over hun littekens hebben getatoeëerd altijd weg worden gehaald. Dat vind ik trouwens belachelijk, ff tussendoor. Gelukkig kon een Facebookpagina vinden van Monokini 2.0 met een duidelijk verhaal. Een zin is blijven hangen in het hele verhaal:
Seeing an exposed breast is considered nakedness, but why is exposing no breast also considered nakedness?
Ja, dacht ik, het klopt wel. Waarom is het ook naaktheid om de plek te laten zien waar ooit een borst was?!
Verder wilde men ook het ideaalbeeld van de vrouw aan de kaak stellen. Laten zien dat ook met een of geen borst(en) een vrouw mooi kan zijn en niet alleen als ze Angelina Jolie heet.
Ik vond vooral het onthullen van het litteken mooi en het ontwerpen van een kledingstuk dat past bij zo een lichaam en zonder iets te verhullen het lichaam prachtiger maakt.
Was dit er maar eerder.Ik heb er een artikel aan gewijd in de hoop dat ontwerpers hier geïnspireerd zullen raken, en ook vrouwen die hiermee te maken hebben.
In alles zit schoonheid en het is goed te zien dat we langzamerhand steeds meer gaan inzien dat het zogenaamde ideaal waar we jarenlang aan hebben vastgehouden niet alles is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten