Vallen en Opstaan .. And Still I Rise by Maya Angelou

Het was even schrikken toen ik het nieuws voorbij zag komen dat Maya Angelou was overleden. "Oh wat erg.", dacht ik. Maar ik dacht ook "Heb ik nou een boek van haar?". Nee, dat bleek Toni Morrison te zijn. Wat was het dan dat mij zo deed schrikken en bijna even volschieten?

Ineens wist ik het weer. Ze was heel vaak bij Oprah Winfrey geweest en haar stem en manier van praten heb ik altijd geweldig gevonden. Voor mij was deze vrouw de belichaming van het begrip "Bigi Sma". De wijze dingen die ze ook zei leken uit een bron te komen die ergens diep in haar ziel zat. Dezelfde bron waar wij allemaal over beschikken maar waar zo weinig van ons uit kunnen putten.

“We delight in the beauty of the butterfly, but rarely admit the changes it has gone through to achieve that beauty.” 
― Maya Angelou

Het bracht ook een andere herinnering naar boven. Aan het gedicht 'Still I Rise'. Het was in een periode waarin het niet zo goed met mij ging. Heel veel mensen weten tot nu toe nog steeds niet dat ik überhaupt zo een fase heb meegemaakt en van de mensen die dat wel weten is er een klein select groepje dat precies weet hoe de vork in de steel zit. 

Het was een periode waarin ik mij, voor mijn gevoel, schichtig voortbewoog en heel gesloten was. Soms vroeg ik me af hoe ik zou eten en vooral ook of mensen doorhadden waar ik doorheen ging. Het was ook een periode waarin ik veel ondersteuning kreeg van mijn moeder. Ze zei dat ze blij was dat ze me kon helpen. "En het is niet zo dat je erg afhankelijk bent geweest al die jaren, toch?" 

“Courage is the most important of all the virtues because without courage, you can't practice any other virtue consistently.” 
― Maya Angelou

Het bleef me frustreren dat ik na mijn dertigste op het punt was beland dat mijn moeder weer voor mij moest zorgen. Maar ze bleef me steunen en zei altijd "Je komt er wel weer bovenop!" Het was in die periode dat ik het gedicht 'Still I Rise' onder ogen kreeg. Nog wel van iemand die naderhand, zonder de woorden te gebruiken waar ik bij was, heeft bedacht dat ik geld had ontvreemd.

Het was raar.Net alsof iemand je een kadootje geeft in de vorm van een mooi gedicht en je vervolgens een mes in de rug steekt. Ik heb het geaccepteerd en ervoor gekozen alleen het kado te onthouden. De rest was alleen maar modder waar ik toch uit zou verrijzen en achter me zou laten.

“I do not trust people who don't love themselves and yet tell me, 'I love you.' There is an African saying which is: Be careful when a naked person offers you a shirt.” 
― Maya Angelou

Toevallig komt dit gedicht weer op mijn pad, in een periode waarin het beter gaat. Dus i have risen. Maar ik heb helaas weer ook te maken met modder. Voor mij is elke onjuiste gedachte omtrent mijn persoon modder. En daar past het Surinaamse gezegde "Alla Pier Tifi A No Laf' Lafoe" perfect bij.

In ieder geval ben ik er weer even aan herinnerd 'that i shall rise'. Wat er ook gebeuren zal.Even dacht ik dat ik, in Suriname, alleen zou staan in mijn bezinningsmoment omtrent Maya Angelou. Maar gezien de statusupdates die voorbij komen op Facebook valt het wel mee.

“My mission in life is not merely to survive, but to thrive; and to do so with some passion, some compassion, some humor, and some style” 
― Maya Angelou

De (gekleurde)mensheid is een icoon kwijtgeraakt. Voor mij van het kaliber van Martin Luther King, Nelson Mandela of Ghandi. Zij had haar stem en dichtkunst als wapen. Het is jammer dat zo weinig mensen in Suriname haar kenden('uuhm, waar ik moet haar van kennen?!')maar 'times, they are a changing'. 

Grenzen vervagen door het internet en andere digitale toepassingen. Dat wil zeggen dat de volgende Maya Angelou hier veel bekender zal zijn, of misschien wel hier vandaan komt....

Still I Rise

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may tread me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you? 
Why are you beset with gloom? 
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken? 
Bowed head and lowered eyes? 
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.

Does my haughtiness offend you? 
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own back yard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you? 
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs? 

Out of the huts of history's shame
I rise
Up from a past that's rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.
Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that's wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise. 

Maya Angelou