Missverkiezing op basis van het geloof

Het deed me heel hard lachen toen ik het voorbij zag komen op Facebook. Een flyer van een Missverkiezing genaamd Uma Fu Gado Contest(Vrouw van God verkiezing). 

De gemeenschap hier is nog maar net bekomen van de Miss Suriname verkiezing die heel veel stof deed opwaaien en waar ik uitvoerig over had geschreven. Niet omdat ik de organisatie wilde verdedigen zoals zoveel mensen denken, men is hier niet Oostindisch doof maar blind denk ik soms, maar omdat ik vond dat de mensen hun kritiek moesten uiten juist op de organisatie en niet de deelnemers, die gevraagd waren, persoonlijk aanvallen. Dat gebeurde wel, tot vervelens toe.

Nu met deze verkiezing vraag ik  me af waar de grens moet worden getrokken tussen geloof en zoiets frivools als een missverkiezing? Hoe meet je iemands liefde voor God? En waarom moet er een wedstrijd zijn gebaseerd op het geloof? “Het is geen wedstrijd, maar een contest” werd er overigens gezegd tegen mijn collega gezegd terwijl deze navraag deed voor een artikel. Ik vind het eerlijk gezegd belachelijk en heb bijna het gevoel dat het hier weer gaat om een manier de gemeenschap geld uit de zak te kloppen. Ik had ergens de hoop dat dit zou worden georganiseerd om een goed doel te ondersteunen want de kaartjes voor het event bedragen SRD 10 per persoon. Nog steeds niks vergeleken met de SRD 100nogwat die worden gevraagd voor andere shows in het zelfde genre.

Maar de entree is bedoeld om de kosten eruit te halen en een ticket te kunnen betalen zodat de meest vrome Miss naar Trinidad kan gaan om Suriname te gaan vertegenwoordigen. Wie dat gaat worden zal worden bepaald door een jury die de dames gaat keuren in vier rondes. Prisiri(plezier), maatschappelijk, talenten en geestelijk.Goed bedacht moet ik zeggen. Ook al zijn er geen schoonheidsonderdelen. Een religious spelling bee contest ofzo was een betere naam geweest, of iets met een quiz...

Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat het Vaticaan hiervan zou vinden. Ik vraag me af of het überhaupt wel bekend is bij hen of dat we weer te maken hebben met een persoon die een eigen visie en interpretatie omtrent het woord Gods gebruikt om te zorgen voor brood op de plank.

Zowieso word men hier op allerlei manieren geconfronteerd met het geloof. Daaraan merk ik echt dat ik in een kleine gemeenschap verkeer waar ik normaal gesproken gillend uit weg zou rennen. Tja, ik ben dan ook een heidens en duivels kind op het moment dat ik aangeef niet te geloven in een God zoals men die hier aanbid.

Ik word er soms wel een beetje moe van en toch blijf ik altijd vriendelijk. In de taxi: “ik heb iets voor je om te lezen als je tijd hebt.” Dank u wel, meneer, maar ik ben niet gelovig. Bij elk onderdeel van het dagelijks leven wordt het geloof betrokken en ik heb het gevoel dat mensen zich erachter verschuilen om geen verantwoordelijk te hoeven nemen voor de daden in hun leven. 

“Met Godswil zal het lukken.” of “Alleen met de hulp  van God was het me gelukt.” Niemand lijkt zelf iets te kunnen en het is net alsof het geloof in God meteen betekent dat men zich moet afsluiten voor welke alternatieve visie op het leven dan ook. "Ik kijk alleen TV als het over God gaat."

Tegelijkertijd vercommercialiseerd het ook. Ik was enorm geschokt toen ik hoorde dat men loonstroken moest afdragen en maandelijkse betalingen op basis van hun salaris moest voldoen bij sommige gemeenten. Achja, ieder zijn ding en men moet doen waar men blij van wordt, hoe belachelijk het in mijn ogen soms ook is. … Een Missverkiezing op basis van het geloof vind ik wel erg knap bedacht. 

En hier kan je ALLES doen zolang je die witte man daarboven aan je zijde hebt..... Hij heeft volgens mij zelfs een zetel in het parlement, zo vaak wordt hij aangeroepen. 
Het is een beetje als die 'I love you'-s uit Amerikaanse films. Leeg, vanuit automatisme en gesproken zonder gedachte erachter...