Wie goed doet, die kritiek ontmoet?...

Er stond al een redelijke rij mensen. Ze ware hulpbehoevend, arm kan je ook zeggen. Het was nergens bekend gemaakt maar ze wisten dat er elk jaar met Ied Ul Fitr eten en geld wordt uitgedeeld bij de moskee. Tussen de verslaafden waren ook moeders met kinderen, jonge koppeltjes.. niet iedereen was dakloos maar ik kan me voorstellen dat je het ook met een dak boven je hoofd moeilijk kan hebben.

Er was een moment dat even 'awkward' was. Het gebed was afgelopen en alle moskeegangers kregen eten en drinken. De mensen buiten waren inmiddels naar het terrein binnen verplaatst en wachtten op het bordes van de moskee. Visualiseer: trap vol arme mensen die wachten in de felle zon, muur, ruimte met goedverzorgde mensen die eten en drinken.
    
Samen met mijn cameraman stond ik te kijken en ik zei: "Ik heb hier gemengde gevoelens bij...." Hij begreep het niet echt maar gaf aan dat hij het zielig vond voor de kleine kinderen die konden zien hoe de mensen aten.

Enkele minuten later kwam er een man het terrein opgelopen. Het was een SuriNed. "Dit kan toch niet. Kijk, hoe die rijke mensen eten en die armen buiten laten wachten!!!" Ik zei dat ik het gevoel herkende maar dat dit de manier was waarop men het hier deed. "Ja, maar als we niks zeggen dan verandert het niet."

Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Punten die hij aanhaalde, klopten enigszins maar het is maar hoe je er naar kijkt. De beheerder van het terrein was grof tegen de 'armen', maar dat is misschien zijn manier van communiceren. Die mensen stonden of zaten te te wachten in de zon terwijl de rest at maar het was niet zo dat ze de restjes kregen. Het was hetzelfde eten dat die 'rijken' kregen. Terwijl die man tekeerging, werd er zelfs extra rijst gekookt zodat iedereen kon worden voorzien. "We hadden niet zoveel mensen verwacht."  
Het deed me wel denken aan hetgeen ik zelf een ontzettende hekel aan heb, die houding van sommigen van mijn landgenoten uit Nederland die alleen maar kritiek hebben op de gang van zaken hier. Iemand zei het ook tegen ons: "Hij is gisteren uit het vliegtuig gestapt en wil ons komen vertellen hoe we zaken moeten aanpakken hier?!".

Zou deze man ook zo sociaal zijn als hem elke dag op straat om geld werd gevraagd?! En een dag later weer? En een dag later weer? En een dag later weer? Hij liep vijf minuten later wel met zijn schaafijsje tussen die behoeftigen, en dat was wel okay?....

Ik heb navraag gedaan bij een aantal mensen daar. Prominenten wiens naam ik niet ga noemen. De reacties waren wisselend. "Het heeft niet te maken met het verschil tussen arm en rijk maar het controleren van de chaos. We hebben meegemaakt dat het weleens mis ging of dat onze schoenen werden gestolen. Er hoeven maar vier boeven tussen te zitten of het gaat mis."

Een andere reactie was: "Wie naar het gebed wilt komen is welkom, het maakt dan niet uit of je arm of rijk bent. Als je alleen komt voor het eten en de aalmoes dan zal je helaas moeten wachten tot het gebed voorbij is."

"Deze mensen staan hier uit eigen initiatief omdat ze weten dat ze wat gaan krijgen. We hebben ze niet uitgenodigd."

"In het verleden gebeurde alles gezamenlijk, toen stonden hier misschien twintig mensen te wachten. Vandaag staan er bijna 200! Daar moeten we naar kijken, dat het aantal zo gestegen is!!"

Die Surined bleef rondhuppelen en kwam zelfs mij op een gegeven moment aanspreken. "Niemand kijkt naar deze mensen om!!!!"

Uit frustratie liep ik naar de organisatie: "Willen jullie alstublieft het eten uitdelen zodat die meneer weggaat. Het werpt een schaduw op hetgeen er gebeurt. Ik begrijp zijn motief, dat wil ik wel zeggen, maar zijn manier van handelen keur ik af."

Uiteindelijk was het zover. De wachtenden konden in de rij gaan staan en even ging het bijna mis, inderdaad vanwege agressief gedrag van een paar, sommigen zelfs ongeduldig schreeuwend. Gelukkig waren er een paar flinke dames tussen die gilden dat men rustig moest blijven en het niet moest verpesten voor een ieder.

Er is tijdens die hele bijeenkomst die de man uit Nederland zo afkraakte een totaal van SRD 28.740 opgehaald, bestemd voor goede doelen. Alle mensen die in de rij stonden omdat ze hulpbehoevend zijn, kregen SRD 20 per persoon, een warme maaltijd, een bakje fruit of een banaan en drinken. En alles wat er over was werd extra gegeven aan de moeders met kinderen.

Ik heb er gestaan, met een brok in mijn keel vanwege die moeders met kinderen, de dankbaarheid in de ogen van sommige oudere vrouwen en het jonge koppeltje dat bangig elkaars hand vast hield. Ik voelde me machteloos en geïrriteerd. De glimlachjes die ik kreeg van de kinderen maakten mij wel blij.

Wat een momentopname al niet teweeg kan brengen.... Oordeel niet te snel... En ook als je goed doet, heeft men dus kritiek... En tuurlijk, misschien had ik het zelf anders gedaan maar ik heb geen cent gegeven, ik heb niet staan koken, dus ik kan het alleen waarderen dat er wel mensen zijn die dat uit zichzelf wel op zich nemen...