De vergane glorie van Brownsberg..en haar spoken..

Vanaf het moment dat ik weer voet zette in Suriname, wilde ik naar Brownsberg. Toen ik nog een Chrisje, echt een mini-Chrisje, was ben ik erheen geweest met mijn grootouders. Veel weet ik er niet van. Wel een grappige herinnering. En de steile paden die mij toen angst inboezemden bleken eveneens in mijn geheugen gegrift.

Ik stond bij het uitkijkpunt en ik gooide steentjes naar beneden. Mijn opa waarschuwde mij. "Niet doen, Christio. Het bos zit vol met leven. Al die zielen van mensen van vroeger. Je moet respect tonen." Niet exact dat maar iets in die richting. En ik weet dat ik koppig steentjes bleef gooien. Op een gegeven moment zag ik een steentje omhoog rollen. Ja, tegen de zwaartekracht in alsof iemand het omhoog had gegooid.

TOK!!!! recht op mijn neusbotje!! 

Ik begon te gillen en weet dat mijn opa mij optilde en zei 'zie je nou wel, ik heb je gewaarschuwd!" Voor mij was dat sindsdien altijd de verklaring geweest voor die rare bobbel op mijn neus.

Na verloop van tijd ben ik gaan twijfelen of dit wel echt gebeurt was. Ik heb altijd levendige herinneringen gehad aan die periode maar kwam er achter dat ik bepaalde dingen niet kon weten omdat ik iets van drie jaar moet zijn geweest... 

Heel bijzonder was het wel om weer daar te lopen. Ik zag mezelf op die paadjes weer angsten uitstaan, terwijl ik ze nu ook weer uitstond. 

Wat ik ook zag, was het enorme verval. Resten van rode stenen op paadjes, borden die niet meer leesbaar waren, het hek bij het uitkijkpunt waar een ieder praktisch doorheen kon glippen, paden die maar op sommige stukken een intacte leuning hadden en voor de rest verrot hout en touw.

Dramatisch dus!

Het word geloof ik 'onderhouden' door Stinasu en is een populaire toeristische attractie... natuurpark wil namelijk nog niet zeggen dat het aan de natuur moet worden overgelaten, een beetje onderhoud mag wel... maar ik denk dat Stinasu lekker op die top van de berg blijft chillen, nooit verder het park ingaat... dan krijg je dit.. jammer. 

Want het zou echt prachtig zijn als het veel beter verzorgd was. Zou leuk zijn als men ook bij dat soort instanties zou proberen die norm van 'het is toch maar Suriname' te ontstijgen en er echt weer iets moois van maken!

Trouwens, ook deze keer had ik een mysterieuze belevenis. Er was namelijk een gebouw waar we gebruik maakten van de WC. Het was helemaal leeg. Apart was dat terwijl ik even in alle kamers gluurde ik constant door mijn hoofd hoorde dreunen: "Maak die deur weer dicht. Houdt het netjes!"

Ok, deur open laten staan en voor het huis zitten eten met de groep waar ik mee was. Terwijl we aan het kletsen waren, hoorde we ineens een gekraak en gepiep. Echt uit zo een horrorfilm. De voordeur ging langzaam dicht. Tegen de wind in.

Iedereen keek om. Ik begon te giechelen, de gids zei hardop 'sorry, hoor!'. En we hebben het er pas uren later in de auto terug over gehad dat het toch wel een beetje eng was..... 

dit is onderweg naar de top. ook hier de typisch Surinaamse wegwerpmentaliteit op te merken. Erge was dat het ook in het park zo is dat je langs de paden lege flesjes heineken of blikjes parbo tegenkomt. Erg van de toeristen of gidsen en schandelijk dat Stinasu dit zo laat....