Tijdens een wandeling door de Palmentuin raakte ik in gesprek met enkele voorzitters van Inheemse organisaties. Het ging erover dat zij op 1 juli hun bijdrage wilden leveren aan het vieren van die dag middels een kerkdienst in combinatie met traditionele rituelen. Uiteindelijk schenen een bekende dominee en een nog bekendere pater twee dagen van te voren te hebben afgezegd met als reden "het is bijgeloof".
Zelf vind ik het erg vermoeiend dat er vanuit de sommige stromingen altijd zo gepraat word. Waar is het respect voor elkaars geloof? Waarom noem je zoiets bijgeloof? Boos waren de voorzitters niet. Een was verbaasd en besloot op onderzoek uit te gaan omdat ze het gewoon niet geloofde.
"We hebben in 1992 een kerkdienst gehouden met dezelfde pater. Ik ken hem als de meest progressieve. We konden toen met onze Inheemse instrumenten de kerk in. Als mens mag je iets weigeren als het tegen je principes is maar als theoloog kan je zo een uitspraak niet doen. We praten hier over spiritualiteit. De mens bestaat namelijk uit een zichtbaar deel en meerdere onzichtbare lagen in het innerlijke."
Jammer dat ik er niet bij kon zijn want ik had het echt fantastisch gevonden ondanks dat ik niet gelovig ben.
Als een geloof echter een superieur gevoel uit en een ander geloof voor bijgeloof uitmaakt... nope! NOPE! NOPE!
Dat volgers die gedachte overnemen en doorgeven aan anderen? NOPE!
"O,heilige stoeptegel...."
Ik heb weleens gehoord: "Dat is geen geloof!"... NOPE!!!!!
Als ik besluit stoeptegels te vereren dan is dat mijn geloof. De Oppertegel zal mijn gebeden verhoren en voor mij zal het werken omdat ik erin geloof.
Wee de persoon die dan zegt dat het geen geloof is!
Gelukkig verbied de Oppertegel mij stenen naar anderen te gooien uit boosheid of frustratie.
Waarom is het zo lastig te accepteren voor sommigen dat waar jij in gelooft voor jou zal werken en dat daar de kracht in zit? Een beeld van een man heeft geen patent op 'geloof' maar wij als mens hebben een gemeenschappelijk patent.. Laten we dat een keer allemaal beseffen in plaats van elkaar af te breken en op onze borst te slaan.
Boksers bidden voor een wedstrijd, evenals voetbalploegen. Ze vragen elk hun God om hulp voor de overwinning. Maar men zegt dat God van ons allen evenveel houdt..toch is er een winnaar... niet omdat hij door God gekozen is maar omdat zijn geloof in zijn eigen kunnen en overwinning sterker was.... simple as that.
Dus: bijgeloof? NOPE!!!! vies woord, nooit meer zeggen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten