Waarbij je niet hoeft na te denken over het water dat uit de kraan stroomt. Dat is er gewoon. Of dat je in je eigen huis moet gaan nadenken over welk stopcontact wat voor een voltage heeft.
Vandaag irriteert het me extra.
Omdat de nutsbedrijven hier compleet gestoord zijn.
De Surinaamse Waterleiding Maatschappij hanteert een strak regime. Vergeet je een maand? Dan word je bij de volgende rekening al meteen afgesloten.
Dan is dan ook een van de weinige keren dat je überhaupt een rekening krijgt want dat lukt ze ook niet, het versturen van maandelijkse rekeningen.
Daar komt bij dat het bedrijf niet kan zorgen voor goede waterdruk en dat de mensen dat zelf moeten oplossen door de aanschaf van hydrofoortanks want anders heb je een straaltje uit de kraan, net genoeg voor het wassen van babyhandjes!
Zo een hydrofoorgeval werkt op stroom en dan kom je bij het volgende geval, de energielevering!
Deze zuigt aan alle kanten. Reken op regelmatige stroomonderbrekingen. Waarbij men zich enorme zorgen moet maken om apparatuur die bij het terugkeren van de stroom ineens de volle lading krijgen.
Je bent niet altijd thuis namelijk om de stekkers eruit te halen. En wat zou je verder thuis kunnen doen als er geen stroom is want de airco of ventilator werkt niet en, bovenal, zonder je op stroom werkende hydrofoorgeval komt er geen water uit de kraan.
Beide bedrijven kijken nooit in de spiegel en denken dat ze een first class callgirl zijn en hebben besloten hun tarieven te verhogen, flink ook.
Stel je voor dat je naar een lelijke hoer gaat die zegt dat ze voor 50 euro alleen je vinger bekijkt. Dat je voor meer zeker 1000 euro moet neertellen. Dat ze dat zegt terwijl ze een vieze stinkende scheet laat, de ochtendkoekjes nog in haar ooghoeken zitten en haar adem ruikt naar dode ratten.
Je wil wegrennen. Of naar een andere hoer of wachten op de liefde van je leven of maar even de hand aan jezelf slaan voor de snelle ontlading.
Maar dat kan niet.
Je moet het doen met deze vieze, oude, stinkende en overvragende hoer...
Water en stroom zijn belangrijke middelen om een maatschappij draaiende houden.
Als die basis niet goed zit dan is het lastig functioneren.
En nu, na twee en een half jaar in Suriname heb ik voor het eerst het punt bereikt dat ik denk "ik heb het gehad! Ik ben er klaar mee!"
Ach, we gaan er vanuit dat het de frustratie van het moment is. Dat je net denkt rustig te gaan douchen en ineens hoort dat de druktank van de hydrofoor leeg is.
Dat je net daarvoor wakkerschrok van de herrie van de generator van de buren omdat de stroom weer eens uitgevallen was.
Dat je na een week hard werken niet rustig kan genieten van je vrije dag maar wer de hele stad moet doorkruisen om zo een achterlijk ding te zoeken omdat je een huisbaas hebt die gerust zegt dat het over een paar dagen geregeld gaat worden terwijl je ook nog eens kleren te wassen hebt en wil koken, baden of drinken.
En allemaal denken we dat het water uit de kraan te drinken is, maar zo langzamerhand ga ik ernstig daaraan twijfelen. Waarom zouden we dat geloven uit de monden van een groep mensen die bijna over alles liegt?!
Maar nu? Nu ben ik het allemaal even zat. De passieve houding van de bevolking die al jaren zucht onder deze wantoestanden maar er niets tegen doet.
De lage houding van politici die zich eerder slaveneigenaar voelen en ageren tegen het koloniale erfgoed terwijl zij de belichaming daarvan zijn.
Suriname, ik hou van je, maar vandaag, vandaag word ik even strontziek van je manier van handelen en denken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten