Het is zondag...
Altijd de dag dat ik even wat meer de tijd neem om na te denken voor ik begin aan mijn werkdag. Dit zijn mijn hersenspinsels van vandaag:
De laatste tijd vind ik het niet zo leuk meer in Suriname, soms dan, als ik teveel nadenk.
Dat werd mij duidelijk toen een collega in een gesprek over hoe om te gaan met de prijsverhogingen verzuchtte dat ik me nu wel voor m'n kop kon slaan dat ik uit Nederland ben vertrokken om naar Suriname te komen.
Het was de eerste keer dat ik het echt als een steek in mijn hart voelde en niet vol overtuiging kon zeggen dat ik nog steeds achter mijn keuze stond.
Het gaat in deze dan niet om de prijsverhogingen want hey, juist door het wonen in Nederland weet ik er redelijk mee om te gaan en is het daarnaast nog steeds prettig vertoeven hier met de lege brievenbus!
Het is echter het waarom van de prijsverhogingen en andere misstanden in dit land die het echt, maar dan ook echt, moeilijk verteerbaar maken.
In Nederland heb je nog de illusie waarin je kan vluchten.
Hier is ook die illusie met 20 procent verhoogd!
Ik kan het niet verkroppen dat ik keihard werk en dat het geld wat ik afdraag aan belastingen word verkwist als ware het monopolie geld.
Ik kan het niet verkroppen dat men er geen moeite mee heeft en gewoon probleemloos meewerkt en zelfs harder gaat meewerken zodat die verkwisting door kan gaan.
Mensen durven niet, willen niet, nemen genoegen met een bordje witte rijst met groenten uit eigen tuin waar niks mis mee is maar als het geld niet verkwist was had je misschien wel een goed stuk vlees erbij kunnen hebben in plaats van dat ene boutje wat je straks moet delen met vijf personen.
Ik kan maar niet snappen dat diezelfde mensen dan anderen vertrappen omdat ze hun stem wel laten horen terwijl ze dat voor hen doen en geeneens voor zichzelf.
Ik kan maar niet begrijpen dat mensen hier hun eigen familie en vrienden zouden afstoten ten gunste van een politieke leider die ze achter hun rug keihard uitlacht vanwege hun schapenmentaliteit en niet eens wakker ligt van het feit dat door hun corruptieve gedrag diezelfde mensen elkaar beroven en misschien vermoorden.
Ik snap het gewoon niet.
Maar hoe dan ook zal ik een manier vinden om ermee om te gaan want in Nederland heb ik niet veel te zoeken behalve familie en vrienden maar die zullen mij niet voeden. Dat zal ik zelf moeten doen en dan doe ik dat liever op een plek naar eigen wens. Maar.... Waar is nu die plek? Want hier lijkt het niet meer te zijn...
Boomhut ver weg in het bos met internet en zonnepanelen en regenwater, off the grid, lijkt een verre niet te realiseren droom...
En overal is er rotzooi maar mijn mond valt open van verbazing vanwege de onbeschofte, ongegeneerde en respectloze(naar het volk toe maar ook naar het zelf!) manier waarop dat hier gebeurd.
Juist in zo een kleine gemeenschap zijn de gevolgen van de gedragingen van de een keihard te merken in de zakken van de ander...
Anyway, m'e fuga. Het voelt niet goed meer. Iets klopt niet...
De wereld word wakker maar Surinamers lijken nog in coma.
De volgende generatie, en dan van elke laag van de bevolking en niet alleen de elite!, moet toch genoeg motivatie zijn om dit land gezond te krijgen en te houden?!
Anyway, dat waren de hersenspinsels van deze zondag. Als je tot hier bent gekomen met lezen, nog een ding:
Neem een broodje ... Met boter, zeeeeeer dunbestreken zoals in de jaren tachtig, en snij een plak kaas in vijf repen, beleg het broodje met een vijfde plakje en geef het aan je eigen kind.
Neem nog een broodje, smeer er genoeg boter op, doe er twee plakken kaas op, een plakje ham, wat sla, komkommer en tomaat.
Ga tegenover je kind zitten en eet jouw overdadig belegde broodje en geniet van elke hap!
En iedere keer als je kind een hap wil nemen van dat karige broodje, gris je het uit haar handen en neem je eerst een hap voordat het kind dat zelf mag ...
Je eet je eigen goedbelegde broodje helemaal op en als je daarna nog trek hebt, pak je dat kind haar broodje gewoon af en eet dat beetje wat haar nog restte ook op...
Want zo hoort het....
Overdreven? Misschien ...
Dramatisch? Zeker...
Realiteit? Op een bepaalde manier ...
Zou je een ouder aanspreken als je hem of haar dit ziet doen? Zou je het zelf doen?
Zou je het zelf accepteren?
Theoretisch niet.
Op Facebook niet.
In de dagelijkse praktijk wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten