Zo druk dat ik nauwelijks heb kunnen bloggen en steeds snel m'n columns schreef.
Aan de ene kant bevalt die drukte me wel, want ik ben lekker bezig.
Aan de andere kant baal ik ervan want ik wil nog steeds een beetje genieten.
Gisteren heb ik heel de dag geslapen, alleen opgestaan om te douchen, m'n werkkleding te wassen, naar m'n theorieles te gaan en toen weer terug.
Een week van hard werken aan Tata Cassave, meewerken aan de openingsshow van Carifesta, meelopen als gidstrainee en m'n gewone baantje had z'n tol geëist. Ik had in het hele weekend maar een paar uur slaap gehad.
Tot mijn verbazing was het goed te doen, maar niet echt voor herhaling vatbaar.
Het is wel grappig dat iedereen nu het idee heeft dat ik mijn draai heb gevonden. Maar dat valt wel mee. Ik heb het prima naar mijn zin, dat sowieso, maar ik denk dat je pas je draai kan vinden als je een eigen woonruimte hebt en zelfstandig kan voortbewegen en dat is nog lang niet zo.
Morgen krijg ik wel een fiets! Ik kijk er erg naar uit want iets mobieler is altijd fijn.
En dan wil ik wel een beetje meer gaan toeren door het land.
Mensen kijken me vaak hoofdschuddend aan, dat ik weer met iets bezig ben, doe ik niet genoeg? Maar zolang ik niet DAT heb gevonden wat ik wil doen, blijf ik van alles proberen. En er moet gewerkt worden want de euro's raken op, tenminste dat zeg ik tegen mezelf zodat ik niet aan ze kom en van m'n met werken verdiende geld wil rondkomen.
Ik breek m'n hoofd ook over die theorielessen die geen echte lessen zijn. Elke week zit ik in een klasje met allemaal mensen die opgaves maken over Verkeersfatsoen en inritten op een getekende maquette waar ik gek van word. Allemaal gepriegel. Een duizendste kopie van een duizendste kopie, zwaar onduidelijk dus en erg wennen voor mijn oogjes die gewend zijn aan duidelijke prints in boeken of op computer schermen. Daar zie ik ff geen heil in, in die theorielessen en het halen van m'n rijbewijs maar ik blijf volhouden. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik het op een gegeven moment gewoon snap en dat het makkelijk gaat. Gelukkig kan ik er zo lang over doen als ik wil..... Ik heb geaccepteerd dat het 'ff snel' niet zo snel gaat...
Ff snel gaat met zo veel dingen niet.
Ik moet een andere aanpak zien te vinden. Meer rust in lichaam en hoofd zodat ik beter kan nadenken over dingen.
Op het werk zagen ze het gelijk, er was wat! Ze kwamen om me heen staan, en even waren ze lief. Het advies was ook simpel. Doe er wat aan. Klaar!
Dat heb ik ook gedaan!
Komende weken werk ik ik vier dagen, in de hoop die vijfde dag te kunnen gidsen. Het gidsen is op de fiets. En dan beweeg ik weer meer! Het geeft me een gevoel van vrijheid. Maar mijn gewicht is natuurlijk weer een hot item voor mij, een obsessie. En ook daar weer het simpele advies, doe er wat aan! Ook daarom het fietsen.
Eigenlijk is het allemaal zo simpel. Stop met zeuren en doe er wat aan!
Dat is wel een DING wat ik hier heb geleerd in die korte tijd en dat mij ff uit m'n bekende patroon van piekeren piekeren piekeren haalde. Ergens niet blij mee? Doe er wat aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten