Zeker in deze context. 26 jaar lang was ik een allochtoon in Nederland. 26 jaar lang zag ik Nederland toch als mijn vaderland. 26 jaar lang bleef Suriname mijn moederland.
En nu ben ik hier, ik ben thuis, en in de praktijk ben ik weer een allochtoon.
Als ik goed terug denk, heb ik in de periode tot mijn tiende jaar, zo vaak de vraag gehad of ik in Nederland was geboren. Ik heb mij zo vaak moeten 'verdedigen', dat ik echt van hier was en hier was geboren. Men vond namelijk dat ik te netjes sprak en ik had die welbekende oeWee niet!
En men had daarom bedacht dat het niet anders kon dan dat ik elders was geboren. Simpele uitleg? Mijn ouders, toen nog samen, en mijn grootouders vonden het van belang dat ik behoorlijk Nederlands sprak en het was mij ten strengste verboden Surinaams te spreken. Ook werd ik geplaatst op een particuliere school, de Vrije School, tussen de elite van Suriname. Dus ik had wel een Surinaams accent maar een accent dat de gewone man niet kende!
Mijn eerste jaren in Nederland kreeg ik alleen maar te horen dat ik de W had, zo vaak dat ik mijn stotteren gebruikte om naar een logopedist te gaan die ik vroeg mij van die 'oeweee' af te helpen. Zij verklaarde mij voor gek en sprak schande van die personen die mij dat hadden wijsgemaakt!
We hebben een middag besteed eraan waarbij ze mij gewoon uitlegde waarom mensen 'oewee' zeiden en niet Wee zodat ik zou snappen dat het niet zo erg was. Ik ben haar nog steeds dankbaar!
En nu kan ik niet wachten tot ik weer dat Surinaamse accent krijg, ook al wil ik die 'oewee' nog steeds niet, haha!
Ik heb ook besloten gewoon te praten zoals ik praat. Dus ik spreek gewoon Hollands.
Pas geleden belde ik een taxi. Ze vroegen hoe ik te herkennen zou zijn en ik zei dat ik een blauwe rugzak om had (m'n geliefde blauwe Herschel tas!). Enkel minuten later stopte er een taxi. Er was een aparte stilte en na vijf minuten zei de chauffeur: ' Dus ze hadde me geseg dat er e bakra meneer(blanke man) zou staan toch, dus toen ik u sag dagt ik 'huh?!' Ik begon te lachen en begon te praten en hij snapte het gelijk!
Nu besef ik dat ik 26 jaar lang het woordje 'noh' en het woordje 'boy' heb gemist!
Hoe heerlijk om, als iemand je iets vertelt, weer te kunnen zeggen 'ja, noh?' in plaats van dat woordje in te slikken en het in je hoofd te zeggen. Hardop zei je dan 'ojaaa?'
Hoe heerlijk om weer te kunnen zeggen 'ja, boy!' Of 'boooy, ik heb lekker gegeten!' In plaats van 'nouzeg, wat heb ik lekker gegeten!'
Hoe heerlijk om weer te kunnen zeggen' Ai!' In plaats van ' ja, is goed!'
Hoe heerlijk om weer te kunnen zeggen 'Is je zaak!' met een vette tjoerie erachteraan!
Of 'zomaar doe je zo!!'of 'ga je gaan?' Of 'huuuuuuuu, je ben hinduuuuurluk!'
Dat aanpassen en wringen in een keurslijf, zucht, het brak me echt op. Surinaamse vrienden en collega's weten dat ik de laatste jaren weer zo sprak. Ze dachten als een grap maar het was echt.
Ik moest het er ergens uit laten zodat ik me op andere plekken weer aan kon passen.
Nu ben ik hier in de zon en ik wil feller stralen als die zon. Niks keurslijf.
Ik ben. Wie ik ben.
Klaar!
Ja noh?
Ai!
Boooy, is je zaak!
Ja noh?
Ai!
En ik zeg een ding. Dat accent dat de bakras, blank of gekleurd, hier hebben klinkt zo mooi he!
Dat strakke Hollandse met een Surinaamse no spang flair erin! Gotta love it. I do!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten