Tien maanden in Su, blog zonder foto's haha

Eergisteren was ik aan het werken op het kantoor van Zus&Zo. Soms mag ik dat van de eigenaar en af en toe babbelen we wat. Zo zei ik dus na een stilte: "over 3 weken ben ik jarig.. o, en dan ben ik er bijna een jaar." Zijn reactie: "ben je er dan pas een jaar, lijkt veel langer. Wat heb je dan veel gedaan in een jaar tijd!" En ik bedacht me dat ik inderdaad veel heb gedaan in een jaar tijd hier in Suriname. Maar nu begint het grote nadenken. Want mijn ticket verloopt 14 juni en ik moet dus gaan beslissen of ik terug keer naar NL, zowieso zou dat dan tijdelijk zijn, of dat ik blijf in Suriname, wat dan wel weer heel erg definitief zal zijn omdat ik van mijn SRD-loon niet zo snel een ticket naar NL zou kunnen kopen, ..kunnen, eigenlijk niet willen maar het is niet kunnen haha. Er zal dan gespaard moeten worden voor zoiets. Het is wel een enorm vraagstuk. Geef ik nu definitief het gemak en de vele mogelijkheden van het Westen op, nou, eigenlijk meer de mogelijkheid tot gemak want ik ben niet voor niets totaal overspannen geweest, of ik kies ik voor een relaxter leven met meer zon maar minder mogelijkheden. Of is dat allemaal gelul want gezien het feit dat ik in korte tijd zeer veel gedaan heb, zijn er dus genoeg mogelijkheden als je het maar wilt. Eigenlijk is het echt zoals ik altijd zeg als mensen uit NL vragen hoe het hier nu is: same shit, different place, more sun! Wat ik wel teleurstellend van mezelf vind is dat het mij in dat jaar niet is gelukt om meer creatief bezig te zijn. Bepaalde doelen heb ik behaald, tenminste ik heb de beginstreep van de doelen gehaald want als het de doelen zelf waren geweest dan kon ik morgen net zo goed van de Wijdenboschbrug springen! Hetzelfde verlangen naar een relaxter leven heb ik nog steeds, ik verlang nog steeds naar vrijheid. Ik moet wel toegeven dat ik dat allemaal liever hier doe dan in Nederland. Ik kan me nu al nauwelijks voorstellen hoe het was om daar te zijn. Misschien is het ook wel een kwestie van tijd vrijmaken om te alles te laten bezinken. Veel dingen die zo vanzelfsprekend zijn in NL zijn dat hier niet. Veel dingen die voor een ieder binnen handbereik zijn in NL zijn dat hier alleen voor the happy few. Daar moet ik nog een oplossing voor bedenken voor mezelf. Ach, er gaat zoveel deze laatste dagen in mij om. Is dit het dan? Is dit dan waar ik me thuis voel? Of moet ik verder reizen, verder kijken wat de wereld te bieden heeft? En dan komt er iets bij kijken wat een serieus punt is: ik word over 3 weken 37. Ik ga richting veertig... Praktisch alle mensen die ik ken van dezelfde leeftijd, hebben al een punt bereikt waarop ze gesetteld zijn, ik niet. Of ik dat ook echt zou willen, ik weet het niet, denk het niet maar ik kan niet zo blijven rondhuppelen tot mijn zestigste en dan denken oeps, pensioen, etcetc. wat nu?! Maar ja, misschien ben ik al dood dan..dat kan ook. Ik heb altijd gezegd, grappenderwijs, dat ik maximaal 40 zou worden..in dat geval heb ik nog drie jaar te gaan en moet ik er op los leven... dan zou ik nu wel terugkijken op een periode in Suriname van vooral werken en druk hebben .. dat is dan ook weer niet goed..zucht! Warrig?! Ja, duidelijk hahahha maar het is ook geen beslissing die in een seconde gemaakt moet worden. Dat ik terugkeer naar NL is een kleine kans, die gedachte alleen al geeft me stress, maar ja wie weet, een korte vakantie, of mn mammie ff zien en al mn vrienden enzo..ja, dat zou wel ff leuk zijn.