Royale koloniale sfeer

Voor een persconferentie moest ik bij t Royal Torarica zijn. Het was echt vreemd moet ik zeggen. Het leek een scene uit Django Unchained. De witte doeken, het fonteintje in de vijver, het personeel dat de persconferentie aan het voorbereiden was. Ze droegen van die uniformen met giletjes. 

Maar het was vooral de muziek die zorgde voor die koloniale Django sfeer. Klassieke muziek was het. Het gepingel van een piano in een land dat slavernij heef gekend roept dat al gauw op. Zeker als al het personeel gekleurd is en de leiding blank of lichtgetint. Het is maar een hersenspinsel en ik schrijf dit niet als beklag of aanval. Zeker niet daar iedereen zich prima leek te vermaken. 

Bizarre was het moment waarop de lichtgetinte leidinggevende Surinaams ging praten op zo een toontje met een Nederlandse tongval. De hindoestaanse meneer tegen wie hij sprak had alleen Yes, Sahib! hoeven zeggen en dan was het plaatje compleet! Same shit, different clothing... Hahaha

Hoe Duur Was De Suiker? had helemaal niet in zuid-Afrika opgenomen hoeven te worden....