De centrale markt is een leuke kleurrijke plek, zowel in het aanbod als in de mensen die het aanbieden als in 'the walks of life' van deze mensen.
Vandaag besloot ik met een van de tantes wat te gaan eten bij het betreffende zaakje, Cyriels Snack geheten. We waren benieuwd naar die snack van Cyriel om het zo maar te zeggen.
Het was er piepklein. De ene helft was keuken, de andere helft bestond uit twee planken die als tafels dienden met wat stoelen eraan. Als alles in dezelfde setting zou blijven maar met een likje verf in dezelfde kleuren zou het eigenlijk best hip zijn moet ik zeggen.
In het keukentje stonden er vier mannen, waaronder Cyriel zelf. Deze stond achter het fornuis en hielp mee met de verkoop, een waste af, de andere gaf eten uit, een werkte in de keuken en was kip aan het marineren voor de volgende dag. Eigenlijk alles wat je kon verwachten in een keuken van een echt restaurant, alleen was het nu een ruimte van vijf bij zeven en was improvisatie het hoofdthema.
Het was er best druk, al snel in zo een kleine ruimte.
De klandizie bestond op dat moment voornamelijk uit mannen die je, om het netjes te zeggen, niet alleen op straat wilde tegenkomen maar ook wel een, naar het schijnt, bekende Surinaamse basketballer. Onderwerp van gesprek was het roven van Ingrismangs(Brits-Guyanezen) bij geldgebrek, het versieren van vrouwen door rijden in te grote auto's van anderen en het rampeneren van die vrouwen. Het kwam een beetje triest over omdat het allemaal mannen waren van boven de veertig die dus blijkbaar niks zinnigs van hun leven hadden weten te maken. Ondanks dat ze grof in de mond waren en je aan Cyriel kon horen dat hij het niet altijd even prettig vond, was het ook wel weer grappig om er tussen te zitten. Even zag ik wat kleine jongetjes op een straathoekje stoere verhaaltjes vertellen aan elkaar...
Goed, wij waren dus een vreemde eend in de bijt en mijn tante adviseerde mij met klem mijn tas goed in de gaten te houden terwijl ik het zaakje in mij opnam.
Op mijn verzoek bestelde mijn tante, ik wilde niet mijn Hollandse tong laten horen in deze setting maar ik zag dat we al gespot waren want Cyriels fluisterde een van zijn werknemers toe dat wij bediend moesten worden, en goed ook! Hij heeft zijn best gedaan moet ik zeggen en kwam persoonlijk ons eten brengen.
Er was geen menukaart. In de vitrine kon je zien wat er was of net als iedereen gillen 'Ey, Cyriel, sa'jabi?!'( hey, Cyriel wat heb je)
Het menu van de dag bestond uit cassavesoep met rijst, of witte rijst met gestoofde kip of gebakken vis met bitawirie of boulanger(aubergine), of gele moksi alesi(ik noem het Surinaamse paella).
Wij namen een mix van vis en kip met boulanger en bitawirie. Het was verrukkelijk moet ik zeggen.
De kip was lekker zoet en de smaken waren tot op het bot doorgedrongen, de boulanger was zacht van smaak en de bitawirie was bitter maar toch even zo zacht van smaak als de boulanger. Het was net alsof Cyriels overgrootmoeders nog steeds stond te koken maar dan via hem, met andere woorden het smaakte als Bigi Sma Njang. (Het eten zoals de oma's en overgrootmoeders, de Bigi Sma's, het vroeger bereidden. Inmiddels smaken die praktisch in het Surinaamse genetische geheugen ingeprent zijn zodat iedereen bij de eerste hap die glimlach op het gezicht krijgt en zegt 'Aaaai!!!!')
Terwijl we zaten te eten, werd er van alle kanten besteld en werden er bestellingen door een bezorger weggebracht. De vage heren die waren blijven steken in hun kwajongensfase hadden plaatsgemaakt voor wat rustigere mensen die een bordje kwamen eten. En het was er iets leuker om te vertoeven. Cyriel kwam zelfs een babbeltje met ons maken wat mij het gevoel gaf dat onze aanwezigheid een welkome afwisseling was.
Ben je in de buurt van de rivier in Paramaribo en heb je zin in een hap zonder pretenties maar wel met de juiste smaken in een typische setting? Ga dan even de Centrale Markt op en kijk bij Cyriels Snacks. Hij en zijn team zullen je zeker voorzien van een lekkere, eerlijke hap en neem absoluut de boulanger met kip!
Je krijgt trouwens gratis kraanwater met ijs bij het eten(voor de smaakbeleving!) maar ze hebben ook soft(Surinaams voor frisdrank, verbastering van softdrink), siroop en eigengemaakte gemberbier met stukjes ananas. Verwacht geen horecaservies, je krijgt plastic lepels en borden die waarschijnlijk al dertig jaar oud zijn maar juist dat gaf het voor mij z'n charme.
Ik heb heerlijk en eerlijk gegeten en als ik in de buurt ben ga ik daar zeker weer een keer heen!
