We lijken een potje te hebben gemaakt van onze wereld. Niet een potje vol lekkere moksi alesi met warme vis en zoutvlees en gerookte kip.. Maar een potje vol modder, bloed en menselijke resten met de geur van haat die ons tegemoet komt terwijl we erboven staan en erin roeren. We zien die viezigheid, we ruiken die immense stank maar gaan gewoon verder met de nutteloze hoop dat zolang we in deze pan blijven roeren het op een dag vast wel die lekkere moksi alesi wordt... Nope! We zullen de ingrediënten moeten veranderen .. Joe graboe? Get it?
De link hieronder is van An Angry Black Dutchman. Deze meneer laat het er niet bij zitten en doet wat in zijn bereik is om te proberen ons ervan te overtuigen dat we moeten veranderen:
Gisteren werd er op straat gesproken over die vliegramp boven de Oekraïne. Ik ben er gewoon stil van ... Ik kwam een dame tegen tijdens mijn straatpraat die vertelde dat ze een neef had verloren in die ramp.... Het is niet alleen voor mij dichtbij, ook voor de locals dus..
Wat we als wereld zijn kwijtgeraakt tijdens deze ramp... Naast mensenlevens ook de kennis die velen met zich meedroegen... Die misschien had kunnen bijdragen aan het vinden van een medicijn tegen AIDS...
Ook deze link is interessant om te lezen.
Tijd om te beseffen dat we misschien wel pionnen zijn in een spel. Of marionetten. Dat er leed wordt gecreëerd omdat er financieel gewin uit kan worden gehaald?..
Ik denk niet dat posten op Facebook nutteloos is zoals ik te horen kreeg toen ik mijn profielfoto veranderde als teken van protest. Facebook en andere social media moeten we zien als een real time matrix waar iedereen een rol in speelt. Ook mensen met macht zullen een Facebookpagina hebben, of hun kinderen.
Dus de boodschap zal overkomen en elke stem is er een... Ook die van mij en jou in dit kleine bananenrepubliekje waar ik zoveel van hou...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten