It is a nice Saturday afternoon, the sun is shining and I am enjoying My Tru Black God: Coffee!
Because it was a very rough week, I have allowed myself to drink my coffee with milk and sugar.
Writing it down this way, 'allowing myself to', has me thinking again about something I have been thinking about for quite some time now: real freedom.
It feels very self restricting.
But the thing is, the way I feel, is that we have made our societies and thus our lives ones that are being ruled by restrictions that overshadow all our possibilities. When we talk about 'being woke' or 'awakening', we only mean that we are now able to break free from the restrictions that limit ourselves and see all the possibilities and pursue them without fear. It also means we wish the same for our fellow human beings without being ruled by fear for them getting better then we are because we all will benefit from everyone enjoying true freedom.
It is a mindstate that is hard to achieve in our current way of live where we are being ruled by money and the quest for the truth that is being kept from us by the happy 1%.
Freedom is something we have never experienced, even though we really think we do. We are NOT free!
The main reason I say this is that we are not even allowed to take our own lives.(Nooooo, i am not suicidal!)
What is wrong with deciding that you have seen enough and wish to travel to another dimension(the afterlife or a different universe)?
In my perception we would be truely free if we did not need laws or regulations to state that we are allowed to do certain things like euthanasia, divorce, marriage between the same genders, sex change operations or change your skin color.
Yes, we need rules to make society not turn into chaos but we humans consider ourselves to be on top of the food chain and the mightiest beings created by a mythical figure, yet we cannot respect each others live(and choices) without being told we have to when it should be something naturally?
There is another thing that has been going wrong for ages now and which i consider to be a major part of the problem. Actually, no, the major problem is that we still accept what we were taught even though we know we were taught so to be compliant and part of an industrial system that forces us to work for the benefit of others.
Think about it:
- we have men telling women how to feel and act without them knowing what it is like to be a woman..
- we have white people telling colored people how to act and feel without knowing what is like to be colored in a Europe oriented world..
- we have straight people deciding how LGBT persons should feel, live and act without understanding where they come from and feel..
- we have rich people telling poor people what they need without asking them what their desires and live visions or culture are..
- we have borders and walls restricting where we travel but for some there are less restrictions than for others because of skin color..
- we have religious people telling non religious people what to do and judge as if they were send by god to do so..
- we have people thinking and acting like they now what god would want them and us to do without understanding that all of our minds are absolutely not worthy of understanding the divine because we are conditioned not to!
- we are the type of beings that will hate others fro breaking free and using their freedom to bleach their skin or change their sexe.. because of what? because we think that the god we believe to exist would not approve.. we think but we do not know.. yet we state this as if we know...
We are full of conflict, in the outside world as well as in our inner universe.
Because of this we will never know what freedom is until after we have died and are freed from this realm of suffering.
Yes, suffering, and breaking free from suffering, is another major part from live on earth as we have made it to be...
Being a person that tries to understand the universe, life itself and the human mind as part of the force that creates and has created all, i am also trying to understand why it is so hard for us to accept each other just the way we are and see our diversity as a major strength instead of perceiving and turning it into a weakness! It makes me feel that we are not worthy of real freedom.... When will we be?
As I finish this Brainfart i am thinking about which things a will allow myself to do which are ridiculously restricted by society... and by myself... for now I will pour myself another cup of coffee with milk and a little bit too much sugar...
Please keep in mind that my Brainfarts are not statements of the truth but that they are reflections and moments of time passing by in the universe of my brain.
SOSO LOBI,
NAM MYOHO RENGE KYO
ADAYALA
ANANA KEDYAMAN KEDYANPO
zaterdag 3 februari 2018
Brainfart "The benefit of having enemies":
Brainfart "The benefit of having enemies":
Sunday... coffee...
Otis Redding... meditating... chanting... working... thinking...
Rethinking... self-analysis... self-evaluation...
Focusing on becoming a better version of me every day... building a legacy for future generations to benefit from...
Focusing on becoming a better version of me every day... building a legacy for future generations to benefit from...
Very dissapointed in humans but pleased with the angels in human form...
I guess i also need to figure out my priorities as i am getting older.
Living a life of servitude to other humans is not always as rewarding as one would think..
Even when being selfless in the way you do things, some humans will make sure to target you with negativity, forcing you to be selfish instead of selfless..
You then realize that the world is not a safe place..surprisingly also for someone that wants to dedicate his life to making it a better place for all of us..
You realize people will see you shine your light in the darkness and instead of becoming light themselves and join forces, they will try to dim or even turn off your light with the purpose to shine by themselves.. alone..
But we cannot do this alone...
Sometimes i think that too many of us humans are behaving like the cancer cells of our planet..
Or like a deadly virus... killing ourself from the inside out..
Fueled by greed and jealousy..
Just as our priorities are fueled by consumerism and ego..
As i was writing a report i came up with the following quote:
"The way people treat you is a reflection of the way you treat yourself"
😨
😨
I stared at this sentence for a while. It was as if it was a message from myself to myself..
And yes.. I can be very harsh to myself.. even self destructive .. but for the greater good.. it will be for the better of all of us.. right?
😏
😏
So, i was very dissapointed in humans.. But also in myself for putting my trust in the wrong persons... that is why i am in my hermit phase now... but it's coming to an end.. as i have come to realize that you start and end with "one" and that is why you should try to be "not-one" in between... 
😵
😵
181
😉
😉
Okay,
Back to Otis Redding...
My brain has farted enough..
But you always have "after-farts", right...
So
One thing i have noticed..
People might try to dim your light and they even might succeed.. But.. the harder and more often they try, the stronger they make you... each time!
Your enemies are the ones that really make you stronger, i guess, and your friends are the ones that keep you going, you are the only one that can decide where you are going...
So, could one say that evil only exists to strengthen good, just as light cannot exist without the darkness in which it shines?
Well, enemies, thank you for being my frenemy and spending your time on making me the better version of me that will be able to shower you with love.... friends thank you for motivating me... self, Thank you for not forgetting where we are going!
Back to enjoying my sunday... relieved from toxic gasses in the brain..
This was My Lovers Prayer
😋
😋Hersenspinsel "Puf":
Hersenspinsels "Puf":
Mijn hersenspinsels zijn gedachten die in het universum van mijn zijn rond waren.
Een beetje als sneeuwvlokjes of hele fijne regendruppels.
Soms raakt eentje je per toeval of je vangt het bewust, met je tong of in je hand.
Af en toe lest het je dorst of het doet je schrikken van de wrange smaak maar soms is het ook heerlijk zoet en soms dwarrelt het langs je en kijk je het gewoon na.
Als ik mijn hersenspinsels in het Engels zou schrijven dan zou het zijn als volgt:
Brainfart "The benefit of having enemies":
Sunday... coffee...
Otis Redding... meditating... chanting... working... thinking...
Rethinking... self-analysis... self-evaluation...
Focusing on becoming a better version of me every day... building a legacy for future generations to benefit from...
Focusing on becoming a better version of me every day... building a legacy for future generations to benefit from...
Very dissapointed in humans but pleased with the angels in human form...
I guess i also need to figure out my priorities as i am getting older.
Living a life of servitude to other humans is not always as rewarding as one would think..
Even when being selfless in the way you do things, some humans will make sure to target you with negativity, forcing you to be selfish instead of selfless..
You then realize that the world is not a safe place..surprisingly also for someone that wants to dedicate his life to making it a better place for all of us..
You realize people will see you shine your light in the darkness and instead of becoming light themselves and join forces, they will try to dim or even turn off your light with the purpose to shine by themselves.. alone..
But we cannot do this alone...
Sometimes i think that too many of us humans are behaving like the cancer cells of our planet..
Or like a deadly virus... killing ourself from the inside out..
Fueled by greed and jealousy..
Just as our priorities are fueled by consumerism and ego..
As i was writing a report i came up with the following quote:
"The way people treat you is a reflection of the way you treat yourself"😨
😨
I stared at this sentence for a while. It was as if it was a message from myself to myself..
And yes.. I can be very harsh to myself.. even self destructive .. but for the greater good.. it will be for the better of all of us.. right?😏
😏
So, i was very dissapointed in humans.. But also in myself for putting my trust in the wrong persons... that is why i am in my hermit phase now... but it's coming to an end.. as i have come to realize that you start and end with "one" and that is why you should try to be "not-one" in between... 😵
😵
181😉
😉
Okay,
Back to Otis Redding...
My brain has farted enough..
But you always have "after-farts", right...
So
One thing i have noticed..
People might try to dim your light and they even might succeed.. But.. the harder and more often they try, the stronger they make you... each time!
Your enemies are the ones that really make you stronger, i guess, and your friends are the ones that keep you going, you are the only one that can decide where you are going...
So, could one say that evil only exists to strengthen good, just as light cannot exist without the darkness in which it shines?
Well, enemies, thank you for being my frenemy and spending your time on making me the better version of me that will be able to shower you with love.... friends thank you for motivating me... self, Thank you for not forgetting where we are going!
Back to enjoying my sunday... relieved from toxic gasses in the brain..
This was My Lovers Prayer😋
😋dinsdag 2 januari 2018
Hersenspinsel "Zielige Hermit":
Uitgerust en redelijk enthousiast begon ik vandaag aan mijn herintrede in dat wat we de 'samenleving' noemen. Ik was het namelijk helemaal zat om samen te leven met allemaal mensen die allemaal met hun eigen ding bezig zijn en nauwelijks oog hebben voor hun naasten en had me daarom even terug getrokken. We kunnen het, wat mij betreft, misschien beter een "sololeving" of een "alleenleving" noemen.
Eigenlijk is er niets mis mee. Zolang je er maar geen anderen mee lastig valt, met datgene dat je doet. En daarom had ik me bedacht dat ik deze keer echt niets zou doen met Kerst en Oud&Nieuw. Ik wilde helemaal weg zijn uit het feestgedruis en alle gerommel. "Gelukkig", ahum, ja "gelukkig", besloot mijn lichaam een handje te helpen.
Ik was namelijk heel erg uitgeput en kon bijna niet meer. Dus was ik wederom in het ziekenhuis beland en toen ik daar, voor het eerst sinds weken, weer normaal op een bed lag zonder te bedenken wat ik nog allemaal moest doen, omdat het toch niet kon, toen pas voelde ik hoe moe ik wel niet was!
Dat was de voornaamste reden dat ik besloot om tijdens de afgelopen feestdagen echt daad bij woord te voegen en ervoor te zorgen dat ik echt kon uitrusten. Nou, en dat heb ik gedaan! Ik heb sinds mijn ontslag uit het ziekenhuis namelijk alleen maar geslapen. En eerst was het een enorme hel!
De eerste drie dagen moest ik echt mezelf het idee, dat ik iets niet goed deed, uit mijn hoofd praten. Van binnen voelde het alsof ik iets heel erg verschrikkelijks had gedaan!! Hoe kan ik nou thuis liggen niksen terwijl er een suppor groep sessie gaande was waar ik bij moest zijn, ook al was ik diezelfde dag nog ontslagen uit het ziekenhuis... Hoe kon ik niks doen terwijl er verslagen lagen die moesten worden afgemaakt? Hoe kon ik niksen terwijl de samenleving verwachtte dat ik paraat stond voor die doelgroep waar zij liever hun eigen handen niet vies aan wilden maken?! Daar was ik toch voor?!!
Gelukkig kwam ik daar doorheen en ik heb op dag 3 gevoeld hoe de spieren in mijn lichaam zich ontspanden en hoe mijn gehele rug weer contact maakte met de vloer toen ik op de grond lag. Het was heerlijk, die dagen in afzondering. En met Oud en Nieuw heb ik hetzelfde gedaan... helemaal niks en alleen maar geslapen en series gekeken. Ik was zo klaar met dat "samen leven" dat ik niet eens wilde wachten op twaalf uur en gewoon ben gaan slapen.
Ik had voor het eerst sinds jaren een hemeltje voor mezelf gecreeerd waarbij ik niet hoefde te voldoen aan geen enkele verwachting van geen enkele persoon! Ik hoefde niet pootjes te geven en te lachen. Ik hoefde niet verplicht mijn buik vol te stoppen met eten. Ik hoefde niet mijn huis uit. Ik hoefde niet te praten!
Alleen ik en mijn gedachten...
Intens gelukkig was ik!!
En toen kwam het... de eerste die vroeg wat ik had gedaan, antwoordde ik lachend "NIKS! IK HEB GESLAPEN!", trots omdat het mij na al die jaren eindelijk was gelukt....
"Oooh, wat zielig..."
ZIELIG?! ZIELIG?!, dacht ik. Maar ik vroeg rustig, semi verbazing veinzend, hoewel mijn bloed al begon te koken:
"Waarom?"
"Omdat je alleen was..."
"Maar waarom is dat zielig?!"
"Het was Oud en Nieuw... was er niemand bij je?"
"Nee, ik wilde alleen zijn. Ik wilde nadenken. Ik wilde niets vieren. Ik heb precies dat gedaan wat IK wilde.. wat is daar zielig aan?"
"Gewoon... je was alleen. Ik heb medelijden met je... tjeh.."
Toen werd ik helemaal gek en dat was ook het moment dat de moed mij in de schoenen zakte en ik dacht "Why do i even bother?! Wat doe ik nog hier?!" Want ik had ook bedacht dat als het mij zo raakte, het vast wel een kern van waarheid moest hebben.. Maar ook dat was het niet!! Ik was gewoon razend omdat ik trots was op mijn bereikte mijlpaal en dat een ander het "o zo zielig" vond omdat alleen zijn met de feestdagen niet hoorde ... wdf!!!
Waarom lijkt het zo moeilijk om te begrijpen dat er niks mis is met iemand, als deze er bewust voor kiest om tijdens de dagen dat de samenleving het toestaat om gek en losbandig te doen,de zogenaamde "feestdagen", om alleen te willen zijn? Waarom is het zo gek als iemand er bewust voor kiest niet mee te doen met de gekte maar even een pauze neemt van alles? En na een jaar als wat ik achter de rug had, was het niet zo gek dat ik alleen wilde zijn ...
Gaat dat zo tegen de stroom in van wat algemeen geaccepteerd is? Zelfs toen ik uitlegde dat ik er extra van had genoten omdat, ook als ik mijn voorafgaande Holland-jaren meetel, het echt de eerste keer was dat ik in afzondering kon zijn, kwam het niet aan.. ik was en bleef zielig.
Ik vond het benauwend en verstikkend. "Ja, maar kijk hoe je doet. iemand laat zien dat deze om je geeft en je wordt boos!"
"Ja, ik word boos omdat ik je uitleg dat er niets zieligs is aan een bewuste keus waarvan ik genoten heb..."
Het voelde voor mij alsof de "samenleving" een oogje in het zeil hield om ervoor te zorgen dat je niet tegen de stroom in gaat zwemmen maar netjes in de pas loopt..achter de rest aan... en dat zodra je dan even te ver afwijkt er dan iemand, als een robot, klaar staat om te zeggen:
"HO! alleen zijn met kerst is not done!! Alleen zijn tijdens de jaarwisseling is totally not done!! Dat zijn de dagen waarop we samen moeten zijn...."
Ik kreeg het mensen niet aan hun verstand dat ik okay was.
Ik was alleen...
Maar ik was niet eenzaam...
En wat heb ik nou gemist?! Niets wat ik niet terug kon zien op social media... geen drank die ik vandaag de dag niet kan kopen in de winkel... geen mensen die ik niet meer kan zien...
Ik wilde gewoon alleen zijn.... why was that so bad?..
(by the way: in mijn kluizenaarsdagen heb ik gezien op social media dat het in de Victoriaanse Tijd erg sjiek was als je als rijk persoon een "hermit" op je terrein had wonen. Deze mocht er dan gratis zijn in ruil voor adviezen, etc. Een Hermit is het engelse woord voor kluizenaar, haha.)
Eigenlijk is er niets mis mee. Zolang je er maar geen anderen mee lastig valt, met datgene dat je doet. En daarom had ik me bedacht dat ik deze keer echt niets zou doen met Kerst en Oud&Nieuw. Ik wilde helemaal weg zijn uit het feestgedruis en alle gerommel. "Gelukkig", ahum, ja "gelukkig", besloot mijn lichaam een handje te helpen.
Ik was namelijk heel erg uitgeput en kon bijna niet meer. Dus was ik wederom in het ziekenhuis beland en toen ik daar, voor het eerst sinds weken, weer normaal op een bed lag zonder te bedenken wat ik nog allemaal moest doen, omdat het toch niet kon, toen pas voelde ik hoe moe ik wel niet was!
Dat was de voornaamste reden dat ik besloot om tijdens de afgelopen feestdagen echt daad bij woord te voegen en ervoor te zorgen dat ik echt kon uitrusten. Nou, en dat heb ik gedaan! Ik heb sinds mijn ontslag uit het ziekenhuis namelijk alleen maar geslapen. En eerst was het een enorme hel!
De eerste drie dagen moest ik echt mezelf het idee, dat ik iets niet goed deed, uit mijn hoofd praten. Van binnen voelde het alsof ik iets heel erg verschrikkelijks had gedaan!! Hoe kan ik nou thuis liggen niksen terwijl er een suppor groep sessie gaande was waar ik bij moest zijn, ook al was ik diezelfde dag nog ontslagen uit het ziekenhuis... Hoe kon ik niks doen terwijl er verslagen lagen die moesten worden afgemaakt? Hoe kon ik niksen terwijl de samenleving verwachtte dat ik paraat stond voor die doelgroep waar zij liever hun eigen handen niet vies aan wilden maken?! Daar was ik toch voor?!!
Gelukkig kwam ik daar doorheen en ik heb op dag 3 gevoeld hoe de spieren in mijn lichaam zich ontspanden en hoe mijn gehele rug weer contact maakte met de vloer toen ik op de grond lag. Het was heerlijk, die dagen in afzondering. En met Oud en Nieuw heb ik hetzelfde gedaan... helemaal niks en alleen maar geslapen en series gekeken. Ik was zo klaar met dat "samen leven" dat ik niet eens wilde wachten op twaalf uur en gewoon ben gaan slapen.
Ik had voor het eerst sinds jaren een hemeltje voor mezelf gecreeerd waarbij ik niet hoefde te voldoen aan geen enkele verwachting van geen enkele persoon! Ik hoefde niet pootjes te geven en te lachen. Ik hoefde niet verplicht mijn buik vol te stoppen met eten. Ik hoefde niet mijn huis uit. Ik hoefde niet te praten!
Alleen ik en mijn gedachten...
Intens gelukkig was ik!!
En toen kwam het... de eerste die vroeg wat ik had gedaan, antwoordde ik lachend "NIKS! IK HEB GESLAPEN!", trots omdat het mij na al die jaren eindelijk was gelukt....
"Oooh, wat zielig..."
ZIELIG?! ZIELIG?!, dacht ik. Maar ik vroeg rustig, semi verbazing veinzend, hoewel mijn bloed al begon te koken:
"Waarom?"
"Omdat je alleen was..."
"Maar waarom is dat zielig?!"
"Het was Oud en Nieuw... was er niemand bij je?"
"Nee, ik wilde alleen zijn. Ik wilde nadenken. Ik wilde niets vieren. Ik heb precies dat gedaan wat IK wilde.. wat is daar zielig aan?"
"Gewoon... je was alleen. Ik heb medelijden met je... tjeh.."
Toen werd ik helemaal gek en dat was ook het moment dat de moed mij in de schoenen zakte en ik dacht "Why do i even bother?! Wat doe ik nog hier?!" Want ik had ook bedacht dat als het mij zo raakte, het vast wel een kern van waarheid moest hebben.. Maar ook dat was het niet!! Ik was gewoon razend omdat ik trots was op mijn bereikte mijlpaal en dat een ander het "o zo zielig" vond omdat alleen zijn met de feestdagen niet hoorde ... wdf!!!
Waarom lijkt het zo moeilijk om te begrijpen dat er niks mis is met iemand, als deze er bewust voor kiest om tijdens de dagen dat de samenleving het toestaat om gek en losbandig te doen,de zogenaamde "feestdagen", om alleen te willen zijn? Waarom is het zo gek als iemand er bewust voor kiest niet mee te doen met de gekte maar even een pauze neemt van alles? En na een jaar als wat ik achter de rug had, was het niet zo gek dat ik alleen wilde zijn ...
Gaat dat zo tegen de stroom in van wat algemeen geaccepteerd is? Zelfs toen ik uitlegde dat ik er extra van had genoten omdat, ook als ik mijn voorafgaande Holland-jaren meetel, het echt de eerste keer was dat ik in afzondering kon zijn, kwam het niet aan.. ik was en bleef zielig.
Ik vond het benauwend en verstikkend. "Ja, maar kijk hoe je doet. iemand laat zien dat deze om je geeft en je wordt boos!"
"Ja, ik word boos omdat ik je uitleg dat er niets zieligs is aan een bewuste keus waarvan ik genoten heb..."
Het voelde voor mij alsof de "samenleving" een oogje in het zeil hield om ervoor te zorgen dat je niet tegen de stroom in gaat zwemmen maar netjes in de pas loopt..achter de rest aan... en dat zodra je dan even te ver afwijkt er dan iemand, als een robot, klaar staat om te zeggen:
"HO! alleen zijn met kerst is not done!! Alleen zijn tijdens de jaarwisseling is totally not done!! Dat zijn de dagen waarop we samen moeten zijn...."
Ik kreeg het mensen niet aan hun verstand dat ik okay was.
Ik was alleen...
Maar ik was niet eenzaam...
En wat heb ik nou gemist?! Niets wat ik niet terug kon zien op social media... geen drank die ik vandaag de dag niet kan kopen in de winkel... geen mensen die ik niet meer kan zien...
Ik wilde gewoon alleen zijn.... why was that so bad?..
(by the way: in mijn kluizenaarsdagen heb ik gezien op social media dat het in de Victoriaanse Tijd erg sjiek was als je als rijk persoon een "hermit" op je terrein had wonen. Deze mocht er dan gratis zijn in ruil voor adviezen, etc. Een Hermit is het engelse woord voor kluizenaar, haha.)
Abonneren op:
Posts (Atom)