Hersenspinsel: "Menselijke Reductie"

Srefidensi (Onafhankelijkheidsdag) vieren heb ik dit jaar niet gedaan. Er valt voor mij niet echt iets te vieren in een maatschappij waarbij moord, doodslag, discriminatie en corruptie te vaak voorkomen. Het is echter een feit dat dit ook deel is van de mens maar dat de kunst erin zit er meester van te worden. Makkelijk is het niet. En het levert eigenlijk niet zoveel op als je in de minderheid bent. Wat heeft het voor nut om 'zen' te zijn en positief te zijn als daar constant niet 10 maar 100 tot 1000 mensen tegenover staan die tegenovergesteld denken. Ook al is het omdat ze niet beter weten. Maar is dat wel zo? Weten zij echt niet beter?!

Soms stel ik mezelf echt de vraag of ik wel goed wijs ben. Of ik vraag mezelf af of ik uit een andere dimensie kom. Ben ik niet gewoon rijp voor een inrichting? Dat komt omdat ik mensen dingen zie doen waar ik totaal geen voorstelling van kan maken.

Zo zag ik beelden voorbij komen van de slavenmarkt in Libie. Ik zag andere beelden voorbij komen van hoe mensen aan een spit werden geroosterd alsof het speenvarkens waren. Ik zag mensen geslacht worden alsof het koeien waren die niet halal werden geslacht. In Suriname hoor ik mensen roepen om moord omdat een dief manja's van hun erf steelt. Ik hoor zoveel dat toont dat we beperkt zijn in ons denken.

Ik hoor mensen bijvoorbeeld ook praten over homo's en lesbiennes waarbij ze het hebben over boelers en gritmeids. Echter zijn dat daden. Boelen staat voor anale seks en schuren(griti) voor de manier waarop men denkt dat lesbiennes seks beoefenen. Het is van de zotte dat we een mens reduceren tot een specifieke daad omdat dat het enige is wat we snappen. Terwijl we er geen ene donder mee te maken hebben. Nog zotter is dat deze mensen dat zelf ook doen. Terwijl beide daden ook beoefend worden door niet gays en lesbiennes. Droogneuken doen we allemaal op zijn tijd... maar daar zeggen we niets over..

Terugkerend naar het grotere geheel denk ik het reduceren van mensen het probleem is. We reduceren elkaar tot potentieel gevaar of potentieel materiaal dat naar willekeur gebruikt en misbruikt mag worden. We reduceren elkaar tot datgene wat we kunnen of willen snappen in plaats van na te denken. Want hoe anders zouden we elkaar zoveel pijn kunnen doen?! Dan moet je een knop omzetten denk ik en jezelf reduceren tot een levend wezen bestaande uit haat en blindheid.

We zien daarom niet de jaren ervoor toen iemand klein was en net als ons speelde. We zien niet de wanhoop of het verdriet die anderen drijft tot hun daden. We zien niet dat het een spiegel is. We zien niet dat het een reflectie is van wie we zelf zijn.

Maar wat als dit, slecht zijn, de ware en natuurlijke aard van de mens is? En dat juist vreedzaam en positief zijn tegennatuurlijk is? Wat als 'de verandering' die gaat komen eigenlijk betekent dat de mens meer beest word? En dat we niet meer gaan zien omdat we tot verlichting komen maar dat we juist minder gaan zien en dus tunnelvisie krijgen waarbij ons denken steeds makkelijker en zwart witter word. Zou het zo zijn dat onze hersenen krimpen in plaats van groeien en dat we daarom in een staat van chaos zijn? En dat die chaos komt omdat we zelf niet meer snappen wat we in het verleden opgebouwd hebben en er dus ook niet het destijds beoogde rendement eruit kunnen halen?

Veel van ons staan er ook niet bij stil dat we erg geconditioneerd zijn. Nou, nee. Ik zeg het verkeerd. Ons ego is geconditioneerd en ergens onder die overheersende laag word onze yeye, onze pure vorm, onderdrukt. Die stem die we horen op de achtergrond verklaren we als 'gek' omdat we alleen de stem van ons ego herkennen en erkennen als waarheid.

Ik denk dat dit ook in religie en onderwijs gebeurt. In Suriname ook waar letterlijk de 'yeye' door sommigen als heidens en duivels beschouwt word. Als ik teksten voorbij zie komen als 'Hij komt" of 'Hij Leeft" moet ik soms lachen, afhankelijk van welke gemeente dat zegt. Waarom? Jezus staat in mijn beleving voor het goddelijke licht en ik, als boeddhist, geloof dat wij dat allemaal in ons hebben. Het is de kunst om ons zodanig te ontwikkelen dat we dit licht laten stralen. Daarvoor krijgen we in den beginne alle gereedschap voor.

Echter gebeurt in de Surinaamse samenleving het volgende: elk uniek gereedschap dat een potentiële lichtbrenger in zich heeft word weggedrukt. Men krijgt dan ander gereedschap om mee  te werken waarvan men zegt dat het van boven komt. Onze jeugd word monddood gemaakt en word daarom communicatief grof en beperkt in woordenschat. Het eigene word gestript en men moet in een keurslijf van degelijkheid. Het is niet gek dat we om de zoveel tijd kinderen, en zelfs militairen, hebben die in trance schieten en het uitschreeuwen. We zijn in ruis en kunnen daar niet mee omgaan omdat we gereduceerd worden in ons potentieel waarbij alleen dat wat als maatschappelijk geaccepteerd word zich mag ontwikkelen.

Ons goddelijke licht dat van nature in ons zit word verduisterd. En daarom denk ik dat zij die het hardst roepen dat hij gaat komen niet beseffen dat hij er al is maar niet op mag staan omdat we alles in een keurslijf proppen waar we absoluut niet in horen te passen. Waarom? Omdat we bang zijn. We zijn bang dat als hij opstaat hij helemaal niet voldoet aan wat wij vinden dat hij aan moet voldoen. Straks staat hij op in de vorm van een vrouw? Of een homo? of een lesbische vrouw? Of misschien is het wel in de vorm van een koe? Een slang? Een ingi-winti?! Of misschien huist hij al eeuwen in de kankantrie maar zien we dat niet omdat we hebben aangenomen dat daar bakroes wonen en dat die slecht zijn.

Vanwege die angst proppen we iedereen in een degelijk keurslijf wat we allemaal aantrekken als het hen uitkomt, op zondagen bij voorkeur. E als we het keurslijf uitdoen geven we ons over aan de bizarste ranzigheden en organiseren we Pijpparties terwijl we afgeven op de onzedelijkheid van de lgbt gemeenschap. Hoe huichelachtig en verder van het goddelijke licht kunnen we wel niet zijn?

Laatst vroeg iemand mij wie ik eerst zou redden: Jezus of mijn moeder? Diepe zucht... Persoon wilde 'jezus' horen want dan was ik natuurlijk goedgekeurd. Ik antwoordde "duh, mijn moeder!". Fout zei hij met boosheid in zijn stem. Ik had jezus moeten redden want die zou mijn moeder weer tot leven wekken. Het is dus geoorloofd binnen een bepaalde stroming om een geliefde te laten sterven, ook al was  het die persoon de je ter wereld had gebracht, omwille van een concept..?

Zelf denk ik dat jezus zou zeggen "jongen red je moeder want die is nu bij je daar op aarde en ik heb je geleerd te denken vanuit liefde en respect voor je naasten en je ouderen". En waarom zou ik een zombie willen als moeder? En is het niet zo dat het goddelijke als concept voortleeft IN ons en dat je juist daarom je moeder zou moeten redden daar zij van vlees en bloed is? Maar van iemand die in ruis is door dat hij een nazaat is van tot slaaf gemaakten die werden gedehumaniseerd en die zich vervolgens niet heeft geschoold daarin maar alleen in de woorden die hij gehoord heeft, kun je misschien niet anders verwachten.

Zelf doe ik daarom niet meer actief mee met die commerciële dagen of ze nou religieus of nationaal zijn.  Ja, ik vind het leuk om iedereen weer te zien, die ik wil zien. Verder vind ik het allemaal huichelarij. De reden waarom is simpel. Oorlogen worden gestaakt als het Kerst is. Dan is er vrede. Iedereen blij. Waarom staat niemand er bij stil dat als we ervoor kiezen om vrede te hebben tijdens kerst, we ervoor kunnen kiezen om altijd vrede te hebben en geschillen vreedzaam op te lossen. Dat gebeurt niet! Dus dat we in oorlog zijn, moorden plegen uit naam van god en/of religie en de aarde vernietigen, zijn bewuste keuzes. En dat gebeurt allemaal onder de goedkeurende stilte van de meerderheid..

Het is toch raar om bewust te kiezen elkaar tijdens een specifieke dag te zien als volwaardig mens en elkaar te respecteren, om vervolgens dat weer te vergeten en elkaar te reduceren tot slechts de vijand en weer vrolijk verder te gaan met moord en doodslag.. waarom zouden we dat zo doen?!!!!

We moeten afstappen van de Menselijke Reductie en overgaan tot een Positieve Menselijke Revolutie.

Hersenspinsel "Zwarte Smet"

Mijn Hersenspinsels schreef ik altijd gewoon als statusupdate op Facebook. Vanaf nu zal ik ze posten via mijn blog "Het Leven door L: - 5.00 R: - 5.50". Bij deze:

Is Suriname racistisch? Ik denk van wel.. wat denk jij?

Hersenspinsel "Zwarte Smet":

Vandaag was mijn vader jarig. En zoals elk jaar ga ik met hem op pad en neem ik hem mee om lekker te lunchen zodat we gezellig kunnen bijkletsen.

Het was gezellig maar er was ook wel een duistere schaduw. Ik vroeg namelijk hoe het met de familie was; en met zijn vrienden. Hij antwoordde niet maar zuchtte diep.

Er zat hem iets dwars en toen hij vertelde wat dat was, gingen mijn oren in eerste instantie klapperen en daarna werd ik boos.

Hij had namelijk iemand aangesproken op racistische opmerkingen richting creolen en marrons, of zoals deze persoon (of personen) nog graag schijnt te zeggen 'dyuka's.

In het heetst van de discussie schijnt deze persoon tegen mijn vader gezegd te hebben dat er geen discussie met hem mogelijk was want "je zoon is er ook een van!"

Op de vraag of de persoon dan kon aangeven wat er dan mis was met zijn zoon als 'blakaman', werd er niets gezegd.

Zoals we gewend zijn, lachte ik het, na wat rationaliseren en 'erboven te hebben gestaan', weg en haalde mijn schouders op. Ik zei dat ik er wel een Hersenspinsel over zou schrijven.

Wat mij vooral heeft geraakt, is dat deze persoon het deed lijken alsof mijn moeder en ik de 'zwarte smet' waren die op de familie was gekomen.

Van kinds af aan heb ik geweten dat delen van mijn familie mij niet accepteerden omdat ik aan de ene kant te donker was voor de Indiaanse kant, aan de andere kant te licht was voor de Creoolse kant en in Holland was ik weer te Hollands voor het grootste deel van mijn Surinaamse familie en voor mijn Hollandse familie en vrienden was ik nog altijd de Surinaamse neef of de donkere neef.

Ik wilde, en wil nog steeds, worden gezien als CHRISTIO, punt.

Zonder de bagage van die ene Indiaan die vijf straten verder woonde en toevallig altijd in zijn hangmat lag waardoor alle Indianen lui waren. Ook zonder die bagage van die Creool die toevallig naast zijn eigen vrouw nog drie andere vrouwen had waar hij de kinderen niet van verzorgde... pfff!

Mijn huidskleur en mijn krullen zijn altijd een groter issue geweest voor mensen om mij heen dan voor mijzelf.

Daarbij moet ik zeggen dat ik in de vier jaar dat ik in Suriname woon, meer racistische dingen heb gehoord dan al die jaren in Nederland.

Dit is wel de eerste keer dat het echt persoonlijk naar mij toe werd gedaan. En ook al was het indirect, doet het nog steeds wel pijn, of nouja, het steekt ergens.

Tegen mijn vader zei ik dat hij deze persoon wel credits kon geven voor de eerlijkheid want, mijn mensen kennende, zijn er meer in de familie die mij zien als de 'doelie' (zoals Indianen praten over creolen in een niet fijne context) maar huichelachtig met mij blijven lachen.

Zoals ik heb begrepen, is het niet normaal dat het haar van mijn soort mensen niet glad is of beweegt in de wind en dat we ook nog eens stinken. Tevens zijn we niet geschikt als partners voor mensenkinderen want we gaan altijd vreemd en hebben veel vrouwen (of partners).

Ook al probeerde ik mijn vader de idioterie van deze uitspraken te laten zien, en dat is begrijpelijk, het bleef pijnlijk om zoiets te moeten horen over je kind.

In de vier jaar dat ik hier woon, heb ik Suriname leren kennen als een erg racistisch land waar discriminatie eerder regel dan uitzondering is.

Zelfs in mijn eigen kringen komt het voor en ik laat het nu nogmaals weten: IK VIND HET KWETSEND ALS MEN RACISTISCHE UITSPRAKEN DOET NAAR WELKE ETNISCHE GROEPERING DAN OOK!

Als boeddhist kan ik niet anders dan mijn hoofd buigen en deze persoon danken voor het delen van zulks een onwetendheid. Het kwetst mij maar het maakt mij ook sterker.

En voor de duidelijkheid, het kwetst mij niet omdat men naar mij refereert als een blakaman of een dyuka. Ook al ben ik meer met de Indiaanse kant opgegroeid, wil dat niet zeggen dat ik het zwarte bloed dat door mijn aderen stroomt, verloochen of ontken.

Het kwetst mij omdat mijn ouders mij afzonderlijk van elkaar hebben verteld dat ik het bewijs ben van de liefde die zij ooit voor elkaar voelden. "Je bent gemaakt op het hoogtepunt van onze liefde!" En dat hele concept van die liefde word afgedaan als een ... zwarte smet... niet echt maar zo voelt het als iemand dan zo over je praat.. ofzo.. dan denk ik 'daimned, ik ben uniek, je bent wel heel erg blind als je dat niet ziet vanwege mijn huidskleur!" (dit is zelfspot, for the record)

Al van kinds af aan zeg ik dat ik een wereldburger ben omdat ik niet anders kon. Liever dat in mijn hoofd zetten dan dat ik EN een afgewezen neger EN een afgewezen Indiaan was. Men zei vroeger in Suriname "Je hebt geen vlag.." dus je hoort nergens bij..

Het zal misschien nu wel duidelijk zijn waarom ik altijd mijn eigen weg heb gekozen en nog steeds kies.
Ik heb er in een vroeg stadium voor gekozen mijn eigen familie te kiezen waarbij bloed niet leidend is.

De Afro-Surinaamse bevolking is geen zwarte smet op het land zoals sommige mensen uit de andere etnische groeperingen willen geloven. Suriname zou niet bestaan zonder die zwarte mensen die tot slaaf waren gemaakt... Dat roepen we allemaal braaf naar Holland maar we kijken niet in de spiegel als we deze uitspraak doen en vervolgens nog net niet spugen naar of op onze donkergekleurde mede-Surinamers.

De zwarte smet wordt gevormd door mensen van elke etniciteit die racistische uitspraken doen en hun eigen broers, zussen, ooms, tantes, neven, zelfs hun eigen kinderen!, buren en collega's anders behandelen omdat ze een donkerder kleurtje hebben.

Voor de witte man zijn we allemaal zwartjes, welke schakering van bruin of donkerwit je ook bent. En de witte man heeft het zo goed gedaan dat hij zelf is weggegaan maar dat wij zijn zwepen in stand hebben gehouden en elkaar nog steeds zweepslagen hiermee toedienen.

We doen dat met religie, in de politiek en zelfs onze ethiek is doorspekt van dit soort waanzin waardoor we niet eens meer ethisch zijn.

Het is triest dat ik dit vandaag moest horen en ik baal dat mijn vader dat moest horen en ik word woest als iemand zo over mij praat want daarmee doet men net alsof mijn vader fout is geweest door met mijn, toch wel lichtgekleurde maar Creoolse, moeder een kind te maken.

Gelukkig weet ik dat mijn ouders trots zijn op me. En ik ben dat zelf ook. En ondanks dit zal ik nog steeds mijn sociale werk voort zetten en vechten voor een beter Suriname en alles doen om bij te dragen aan een beter land.

En voor de racisten, zowel binnen als buiten mijn familie, zal ik chanten en vragen voor licht zodat de zwarte smet die op hun ziel ligt, zal verdwijnen.

Daar is wat mis namelijk en niet bij of met mij. En als er wat mis is met me, dan mag ik juist fucking trots zijn op wat ik tot nu heb bereikt in mijn leven en op hetgeen ik nog meer zal bereiken!

Ik ga nog steeds mijn eigen weg en val NIEMAND lastig, dus please mensen, laat me buiten onnozele acties en probeer niet mijn persoon te gebruiken om mijn ouders te kwetsen, het is zielig, niet voor hen maar voor jullie want je toont daarmee alleen maar je eigen onwetendheid ..... En wat er ook mocht zijn gebeurd in het verleden tussen mij en mijn ouders, ik heb het een plaats gegeven en door mijn groei, groeien zij ook!

Racisme en discriminatie zijn gewoon verkeerd en het zijn conditioneringen uit de koloniale tijd die in ons hoofd geprent zijn.

Laat ze los en streef naar echt geluk en kijk goed in de spiegel want pas als je die zwarte smet in je ziel ziet, zul je ervan verlost worden... ook ik heb dat moeten doen...gelukkig was dat op jongere leeftijd anders had ik nu een nog ernstiger minderwaardigheidscomplex gehad na dit nieuws...

Pori sma verjaridey zomaar, jongoe!

Trouwens, ik denk wel dat excuses naar mijn vader toe op zijn plaats zijn en ik hoop binnenkort te horen dat zo groot als de mond van deze persoon(of personen) is, zo groot de moed ook zal zijn om aan te geven dat het echt fout was om te zeggen..

Toen ik thuis kwam, zag ik mijn (Hindoestaanse) buurman stunten om uit zijn auto te stappen. Hij wilde de poort opendoen en ik stond iets verder om mijn vader uit te zwaaien dus ik loop erheen en besluit behulpzaam te zijn...
"Zozo, wat een service!", zegt hij. Waarbij ik vriendelijk lachte en zei: "Ik verleen geen service, ik schiet u te hulp!".... want daar zat ook wat in...