Sla het broodje uit haar mond..

Het is zondag...

Altijd de dag dat ik even wat meer de tijd neem om na te denken voor ik begin aan mijn werkdag. Dit zijn mijn hersenspinsels van vandaag:

De laatste tijd vind ik het niet zo leuk meer in Suriname, soms dan, als ik teveel nadenk.

Dat werd mij duidelijk toen een collega in een gesprek over hoe om te gaan met de prijsverhogingen verzuchtte dat ik me nu wel voor m'n kop kon slaan dat ik uit Nederland ben vertrokken om naar Suriname te komen.

Het was de eerste keer dat ik het echt als een steek  in mijn hart voelde en niet vol overtuiging kon zeggen dat ik nog steeds achter mijn keuze stond.

Het gaat in deze dan niet om de prijsverhogingen want hey, juist door het wonen in Nederland weet ik er redelijk mee om te gaan en is het daarnaast nog steeds prettig vertoeven  hier met de lege brievenbus!

Het is echter het waarom van de prijsverhogingen en andere misstanden in dit land die het echt, maar dan ook echt, moeilijk verteerbaar maken.

In Nederland heb je nog de illusie waarin je kan vluchten. 

Hier is ook die illusie met 20 procent verhoogd!

Ik kan het niet verkroppen dat ik keihard werk en dat het geld wat ik afdraag aan belastingen word verkwist als ware het monopolie geld.

Ik kan het niet verkroppen dat men er geen moeite mee heeft en gewoon probleemloos meewerkt en zelfs harder gaat meewerken zodat die verkwisting door kan gaan.

Mensen durven niet, willen niet, nemen genoegen met een bordje witte rijst met groenten uit eigen tuin waar niks mis mee is maar als het geld niet verkwist was had je misschien wel een goed stuk vlees erbij kunnen hebben in plaats van dat ene boutje wat je straks moet delen met vijf personen.

Ik kan maar niet snappen dat diezelfde mensen dan anderen vertrappen omdat ze hun stem wel laten horen terwijl ze dat voor hen doen en geeneens voor zichzelf.

Ik kan maar niet begrijpen dat mensen hier hun eigen familie en vrienden zouden afstoten ten gunste van een politieke leider die ze achter hun rug keihard uitlacht vanwege hun schapenmentaliteit en niet eens wakker ligt van het feit dat door hun corruptieve gedrag diezelfde mensen elkaar beroven en misschien vermoorden.

Ik snap het gewoon niet.

Maar hoe dan ook zal ik een manier vinden om ermee om te gaan want in Nederland heb ik niet veel te zoeken behalve familie en vrienden maar die zullen mij niet voeden. Dat zal ik zelf moeten doen en dan doe ik dat liever op een plek naar eigen wens. Maar.... Waar is nu die plek? Want hier lijkt het niet meer te zijn... 

Boomhut ver weg in het bos met internet en zonnepanelen en regenwater, off the grid, lijkt een verre niet te realiseren droom...

En overal is er rotzooi maar mijn mond valt open van verbazing vanwege de onbeschofte, ongegeneerde en respectloze(naar het volk toe maar ook naar het zelf!) manier waarop dat hier gebeurd.

Juist in zo een kleine gemeenschap zijn de gevolgen van de gedragingen van de een keihard te merken in de zakken van de ander...

Anyway, m'e fuga. Het voelt niet goed meer. Iets klopt niet...

De wereld word wakker maar Surinamers lijken nog in coma.

De volgende generatie, en dan van elke laag van de bevolking en niet alleen de elite!, moet toch genoeg motivatie zijn om dit land gezond te krijgen en te houden?!

Anyway, dat waren de hersenspinsels van deze zondag. Als je tot hier bent gekomen met lezen, nog een ding:

Neem een broodje ... Met boter, zeeeeeer dunbestreken zoals in de jaren tachtig, en snij een plak kaas in vijf repen, beleg het broodje met een vijfde plakje en geef het aan je eigen kind.

Neem nog een broodje, smeer er genoeg boter op, doe er twee plakken kaas op, een plakje ham, wat sla, komkommer en tomaat. 

Ga tegenover je kind zitten en eet jouw overdadig belegde broodje en geniet van elke hap!

En iedere keer als je kind een hap wil nemen van dat karige broodje, gris je het uit haar handen en neem je eerst een hap voordat het kind dat zelf mag ... 

Je eet je eigen goedbelegde  broodje helemaal op en als je daarna nog trek hebt, pak je dat kind haar broodje gewoon af en eet dat beetje wat haar nog restte ook op...

Want zo hoort het.... 

Overdreven? Misschien ...

Dramatisch? Zeker...

Realiteit? Op een bepaalde manier ...

Zou je een ouder aanspreken als je hem of haar dit ziet doen? Zou je het zelf doen? 

Zou je het zelf accepteren? 

Theoretisch niet.

Op Facebook niet.

In de dagelijkse praktijk wel...

Geen Suiker, ik ben Zoet genoeg 😂

M'n suikervrij challenge gaat me beter af dan verwacht. In eerste instantie mocht ik van mezelf 1x per dag suiker in m'n koffie, in de ochtend, maar zelfs dat heb ik nu achterwege gelaten.

Het is wel merkbaar, voor mezelf, ik voel me weer iets fitter hoewel ik nog steeds superslecht eet maar dat is dan ook iets om in een later stadium weer op te pakken.

De eerste paar dagen waren zwaar want je kan niet ineens zomaar een glas sap of gemberbier pakken want er zit daar zooooveeeeel suiker in. Zoveel dat je er eigenlijk juist meer dorst van kreeg met alle gevolgen van dien. 

Dit is trouwens Dawet Sorbetijs... Idee?, beste warunghouders van Su?!

Gelukkig was dat verlangen naar suiker van korte duur.

Toch zijn er momenten waarop het lastig is. 

Mijn lievelingsgerecht is saotosoep en bij de warung heb je ook altijd dawet, ook heerlijk en een favoriet maar ook boordevol suiker. Maar ook die verleiding heb ik weten te weerstaan!

Geen koekje, geen chocoladereep terwijl ik om de zoveel maanden van mezelf een lekkere chocolade reep van Cadburys mag, of twee... 😁

Goed, ik moet maar zien hoe ik dat ga aanpakken in de toekomst maar zal wel goedkomen. Vooralsnog ben ik extreem blij dat ik het heb gedaan en dat het ook nog goed voelt!

Want geraffineerde suiker is eigenlijk echt heel slecht voor je en als je het laat staan dan zal je merken dat veel dingen van nature al wat zoetig zijn. 

Door gebruik van suikers proef je het niet maar ik nu dus wel! En ja, die plaatjes zijn van de dingen die ik mis maar die ook prima suikervrij te bereiden zijn!

Sexy Disco Bacoven

Vandaag ben ik naar de markt geweest.

Het was leuk. En er waren een paar dingen die me opvielen. Boven was er een man die wierook verkocht. Hij beweerde dat goede wierook srd 25 per doosje kostte.

Ik wist dat hetzelfde doosje bij de Chinese supermarkt veel minder kostte maar mijn gezelschap, uit NL, begreep mijn aarzeling niet en legde het geld neer.

Leuk voor die man en ik hoop dat hij zeer gelukkig word met zijn valselijk behaalde winst!!  En nee, ik discussieer nooit over geld als mensen zo doen want... Karma'

Verder was de markt leuk en zijn we niet bedrogen door andere kooplui.

Wist je dat er zoiets bestond als Sexy Disco Bacove?

We stonden bij de kraam en vroegen ons af waarom ze zo sexy waren. Een passerende vrouw antwoordde: "omdat ze lekker krom zijn!" 😂😂

Verder zag ik dat er nog steeds middeltjes op de markt te verkrijgen zijn om de huid te bleken.... 

Dat was ook de plek waar we ook belaagd werden en ik apart werd genomen door een man die vertelde dat hij me kon helpen met m'n zwarte ellebogen... "Nee, dankje! Tandpasta helpt ook, schijnt, dat probeer ik liever!"

En weg waren we. 

Wat centjes armer maar wel een leuke herinnering erbij!

En een paar mooie handgemaakte, slippers gemaakt van echt leer...

Sexy disco bacoven, hmmmm!

Parijs en de wereld

Ach jee.. Parijs.. Parijs… De stad van de revolutie heeft het zwaar te verduren na wel 7 aanslagen. Iedereen is in shock en anderen juist weer niet. Tegenreacties met als vraagstelling ‘what about Syria?’ zijn ook aan de orde van de dag. Terecht? Of misplaatst?

Is het nou eenmaal niet zo dat als Michael Jackson doodgaat de wereld in diepe rouw gedompeld is maar als het om Spike Lee zou gaan, alleen de mensen die hem kenden en van zijn films genoten, zouden rouwen en misschien dan niet eens. Simpele feit is omdat de impact die Michael Jackson had nou eenmaal veel groter was dan die van Spike Lee, die nu waarschijnlijk gegoogled word door een aantal lezers..

Als de buurman, die naast jou woont, zijn vrouw slaat, doet het je wat. Je hoort haar gillen van de pijn. Je hoort de klappen. Je hoort het vernederende geschreeuw.  Je kan het zelfs voor je zien want je bent bij ze thuis geweest. Je hebt er op die bank gezeten waar zij nu ineengedoken op ligt terwijl ze zichzelf afschermt voor de vuistenregen van haar doorgeslagen man. Daarom schiet je haar te hulp en vervolgens doe je bij iemand anders je verhaal want je wilt het delen.

Deze kijkt je aan.

En zegt vervolgens dat de vrouw aan de andere kant van de stad ook geslagen word en dat ze ook recht heeft op hulp. Het is naar om te horen. Want je bent boven jezelf uitgestegen om de buurvrouw, die je kent, te helpen, tegen al je angsten in.

Waarom heeft de ander niet gevraagd of je een actie wilde opstarten tegen geweld? Waarom heeft de ander dat zelf niet gedaan? Waarom heeft de ander dan zelf geen vinger uitgestoken om die buurvrouw aan de andere kant van de stad te helpen? Waarom heeft die ander je niet in eerste instantie bedankt voor je inzet? Waarom heeft de ander niet gevraagd hoe het gaat met je buurvrouw?

Iedereen heeft het recht op een eigen mening. Maar soms is een tegengeluid ontzettend nutteloos. Mensen die rouwen om Parijs kwalijk nemen dat ze niet naar Syrië, Japan, Suriname, etc. omkijken is nutteloos. We zouden ons collectief moeten schamen dat er überhaupt zulke wantoestanden plaatsvinden onder ons toezicht, met onze goedkeuring, in elk land op deze aardbol.

Het is niet nodig om zo te denken want we hebben een globaal probleem wat echt niet ver van huis is. Is Frans-Guyana niet een arrondissement van Frankrijk? Zijn er inmiddels niet meerdere Surinamers, gelukkig, tegengehouden toen ze zich wilden gaan voegen bij die strijd van de extremisten tegen de ‘vrije wereld’ waar ook wij onderdeel van uitmaken? Zit er niet iemand in het gevang op verdenking van het bieden van ruimte in het bos voor extremistische en terroristische praktijken?

Dus terwijl wij hier lopen te schreeuwen dat we moeten bidden tot Jezus, net zoals de extremisten doen, gebeurt er van alles. En op de dag dat wij hier het onschuldige slachtoffer zijn geworden, zullen onze nabestaanden het pijnlijk vinden als iemand op hun Facebookpagina reageert met ‘what about the children in Verwegbedistan?’…..

Denk globaal! Bagatelliseer elkaars verdriet en medeleven niet.
Alle pijn is onze pijn.

Let’s emancipate ourselves from this mental slavery that religion, and economics, have become and unite to become the free beings we all want to be…

De bron van het kwaad is niet het subjectief meeleven.

De bron van het kwaad is het religieuze extremisme dat in elk geloof aanwezig is en een dreigend gevaar vormt voor ons allemaal en dat zijn we zat... Dat hebben we kunnen beseffen, juist omdat het nu Parijs is en het veel mensen raakt..

THINK...

Deze kwam ik tegen en slaat de spijker op de kop... 

10 Facts About Our Society That We Oddly Accept As Normal:

1. We prioritize money and the economy over basics like air, water, food quality, our environment, and our communities.

2. We utilize an economic trading system that facilitates the death of millions of people each year.

3. We divide the world’s land into sections and then fight over who owns these sections.

4. We call some people “soldiers” which makes it OK for them to kill other people.

5. We torture and kill millions of animals every day needlessly for food, clothing, and experiments.

6. We send children to school for their entire childhood to memorize facts and skills that they will rarely use. 

7. We impose financial pressures on parents, forcing them to miss out on vital stages of their child’s development.

8. We have thousands of religions, each one believing that their God or god-story is the only true and unique version.

9. Love and compassion, which promote life, are mocked as facile. Whereas war, which harms life, is seen as honorable.

10. Anyone with a really useful invention can forcefully prevent others from using or modifying it.

Het zijn precies deze punten die ik al heel lang zie die mij het gevoel geven dat ik niet van deze wereld ben.

Iedereen heeft er namelijk vrede mee maar ik? Ik niet.... 

Het maakt me onrustig en onbehaaglijk...

Ook omdat weinig mensen het in zijn geheel kunnen bevatten waardoor je soms maar met iemand hierover kan praten ... 

Vrede?

Valse profeten

Verblinde ogen 

Versteende harten

Vermoorde onschuld

Verderf

Rauw mensenvlees

Ruw genot

Ruis

Raciaal

Religieus 

Egocentrisch geraaskal

Economische geilheid

Elitaire Hebzucht

Enkeling

Eenling

Duivelse dienstbaarheid

Dagelijkse onverschilligheid 

Doornen

Drama

Dood

Explosieve lafheid

Essentieel gemis

Eindeloos

Einde

Eind

Ei 

Eicel

Paint it white...

Dit plaatje kwam ik tegen en zette me aan het denken. Eerst werd mijn hart koud. Toen verscheen er een lach op mijn gezicht. Toen ben ik rustig na gaan denken en hieronder mijn hersenspinsels:

Het plaatje is duidelijk iets uit een periode waarin men anders dacht over niet-blanken, in een blanke gemeenschap.

Voor je gaat steigeren, denk aan hoe we allemaal onderling praten over anderen als 'ze' er niet bij zijn. En ja, wij allemaal doen dat .. Positief maar ook negatief.. It is just what we do!

Ik moet eerlijk gezegd nu wel lachen om dit plaatje want tja, boos worden om zo een onwetendheid uit het verleden heeft geen nut.

Maar

Ik bedacht me ook dat onderdeel van sommige winti rituelen is dat het gezicht wit word gemaakt met pimba(witte klei). De gedachte erachter ken ik niet maar het zal vast te maken hebben met het uitbeelden van een entiteit uit de geestenwereld.

Is het dan een soort 'whiteface' actie?

Met als verschil dat de een vereerd word en de ander geridiculiseerd. Of niet?

Maar heeft het wit maken van het gezicht als men in trance is te maken met het vereren, of ridiculiseren?, van blanke mensen? 

Misschien is het zo ontstaan? En is het nu gewoon een onderdeel van de cultuur waar die betekenis niet meer bij hoort? Is dat iets wat we moeten onderzoeken? 

Want als vrouwen zich opmaken, kiest men vaak ook voor een lichtere foundation, onbewust of bewust? 

Of gewoon omdat we geen keus hebben omdat de cosmetica-industrie nou eenmaal door mensen met een lichte kleur overheerst word en make up voor de donkere huid nu nog vrij duur en moeilijk verkrijgbaar is?

Ik denk dat het tijd is dat de gekleurde gemeenschap gaat nadenken over, eventuele, conditioneringen die zijn geworteld in de eigen cultuur.

Er zijn nog teveel diepgewortelde issues in onszelf die we hebben overgehouden aan een periode van onderworpen zijn dat we niet altijd zonder emotionele lading naar zaken kijken en rationele stappen kunnen ondernemen.

Strijd je strijd maar bouw jezelf ook op in het proces. Liever dat laatste.

In ons geval wil dat zeggen dat we deels onszelf zullen moeten breken om die hebi's los te laten.

Zolang er nog gekleurde mensen zijn die het not done vinden om een bruine of zwarte smilie te gebruiken, bijvoorbeeld, hebben we werk te verrichten.

Echt waar, anno 2015 voelde iemand zich beledigd omdat ik een 'thumbs up' smilie had gestuurd in een donkere kleur ipv de witte. 

Ik denk niet dat deze de enige is die zo denkt. Het aantal mensen zal wel minder zijn als voorheen maar dat ze er nog zijn, wil zeggen dat we intern nog werk te verrichten hebben. Werk dat eigenlijk veel belangrijker is dan een andere groep te laten stoppen met wat ze doen..

Het punt is gemaakt, het is een feit, laat 'ze' ermee doen wat ze willen en nu verder met onszelf opbouwen want echt, we zijn er nog laaaaaaang niet...

Laten we zorgen dat we door de bomen het bos blijven zien...

Kijk, als Jan naar een winti prei gaat om te kijken en vervolgens stampij begint maken omdat hij zichzelf beledigd voelt doordat ze met witgemaakte gezichten dansen op een manier die hij afkeurt omdat hij het niet snapt, zal iedereen op de 'winti prei' Jan op grove wijze weg bonjouren! Terecht, toch?

Ik ben niet een van de mensen die dingen zegt om een schouderklopje te krijgen van blanke mensen trouwens. Ik haat het als een groep mensen voor iets strijdt en anderen en anderen uit de eigen groep het gaan afkraken. Houd dan je mond dicht...

Evenals blanke mensen die overcompenseren. Ik kom dan maar niet van de gedachte af dat zij dat niet doen uit een algeheel gevoel van rechtvaardigheid maar meer uit een egocentrische motivatie waarbij zij hun schuldgevoel proberen te sussen. Maar dat is nergens voor nodig, toch?

Ik wil gewoon dat we allemaal rationeler kijken naar zaken. Of met humor ons punt maken...

Waarom gaan we op 1 juli niet onze gezichten wit schminken  om een punt te maken?

Ook met rode lippen, en pruiken van stro. Oja, en gele tanden en een witte tong. En van die baljurken met stinkbommen eronder die je dus ruikt als de rokken omhoog gaan. 

Laten we dan rondhuppelen terwijl we oud Nederlands praten en verkondigen dat we geen beesten zijn maar alleen zo ruiken. Laten we dan doen alsof we onze neuspulkjes eten terwijl we kaasblokjes strooien.

(Ik refereer trouwens naar de historische feiten over, persoonlijke, hygiene in Europa die we allemaal op school geleerd hebben en maak geen discriminerend statement)

Laten we dan zeggen dat het onderdeel is van onze winti-cultuur en Jan echt iets geven om zich over op te winden.

Maar dat constante gezeur over racisme komt zelfs mij als gekleurd mens de keel uit.

Er worden dingen door elkaar gehaald en we hebben echt grotere en belangrijkere issues om mee te dealen.

Tevergeefse pogingen mensen bewust te maken, zijn zonde van energie... Dan zijn ze er nog niet klaar voor.

Sta erboven... 

"We praten wel als je zover bent!" En dan gaan we, nogmaals, verder met de interne opbouw van onszelf. 

Niet tot 'trotse zwarte mensen' want als kleur niet uitmaakt dan moeten we er dus ook niet naar streven 'zwart en trots' te worden. 

Dus gewoon 'trotse bewoners van de planeet Aarde'!

In het verleden heeft men trouwens niet onze kleur afgepakt, integendeel. 

Men heeft destijds wel onze waardigheid, identiteit en menselijkheid afgepakt en vernietigd. 

Daar moet de focus dus zijn! 

Zodat wanneer ze met hun zwartgeverfde gezichtjes willen rondhuppelen, of ze nou blank of gekleurd zijn dus, we zonder die pijn van binnen kunnen staan en kijken naar ze en onze schouders ophalen.

Net als getoeter van auto's bij een huwelijksstoet. Verschrikkelijke irritante traditie maar ach...

Opgevallen dat het wel steeds minder vaak gebeurd?

Nationale Kunstbeurs Suriname 2015

De kunstbeurs werd dit jaar Mamaisa-zij-dank wederom gehouden in de prachtige tuin van de Surinaamse Bank. Veel mooiere locatie dan Sana Budaya, waarvan ik nog trauma's heb door de penetrante geur die er hing. 

Het is trouwens jammer dat die tuin van de bank niet tot een openbaar park gemaakt wordt, al is het maar een keer in de week, op zondag ofzo. Natuurlijk dan ook vaker met exposities.

Dit jaar was het aantal kunstwerken dat er hing redelijk klein in aantal, in verhouding tot vorige jaren, die ik heb  meegemaakt. En niet vervelend bedoeld maar het leek ook wel of de indeling en de selectie door iemand waren gemaakt die weinig tot geen affiniteit met kunst heeft waardoor het er karig uit zag.

Niet echt flatterend was ook de uitstalling van Ozon producten(wasmiddel) bij het betreden van de expositie-area en de poging het 'artistiek' te doen, was een beetje 'meh'... 

Geef sponsors gewoon ook een banner in de mooie laan en houdt de ruimte voor de kunst ook echt voor de kunst!

Mooi was dat het drukbezocht was! Er zaten voor zessen, de poort ging pas om 18 uur open, flink wat mensen te wachten waarvan er heel veel jongeren waren.

Opvallend was het, om te zien hoe de gemiddelde jongere 'genoot' van de ge-exposeerde kunst. Ze gingen namelijk allemaal op de foto met het kunstwerk van hun smaak. Leuk, alsof het kleine Japannertjes waren!

Na in een rustig tempo te hebben rondgelopen, was het toch vrij snel gedaan en dat wil zeggen dat we, mijn collega-kunstliefhebber en ik, ineens midden op het terrein stonden met een honger voor meer kunst die we maar hebben opgevuld met saoto te Blauwgrond.

Voor mij waren er een aantal artiesten die er echt bovenuit sprongen. 

Zo heeft Kurt Nahar weer punten gescoord met zijn abstracte stellages waarmee hij directe kritiek levert op de politiek en de maatschappij, meestal in Suriname maar dit jaar had het een internationaal karakter, geheel passend in de tijd van globalisering:

Paul Woei exposeerde dit jaar wat 'lichtere' werken. Met weemoed dacht ik terug aan zijn 'Jungle-versie' van Rembrands Nachtwacht waarbij een groep inheemsen door het bos trekt, op weg naar een betere toekomst. Deze keer was er een doek bij van Javaanse contractarbeiders in een suikerrietveld dat niet dezelfde impact had maar wel interessant was om te zien, evenals het werk 'Sula', van twee vrouwen in een sula. Als de compositie van de Javaanse contractarbeiders mij niet deed denken aan die 'jungle-Nachwacht', die ik toch echt wel mistte, was ik deze werken eigenlijk voorbij gelopen maar gelukkig deed ik dat niet:

En toen was er het werk van Ron Flu met zijn herkenbare stijl, techniek en 'Caribbean-flavour'. Praise Mamaisa!

Altijd over misstanden in de moderne maatschappij ,zoals corruptie en hebzucht, of over de relatie tussen man en vrouw. Zijn doeken zijn altijd on point maar ook hier weer, bij eentje, een vraagteken al was het een klein vraagteken. Het doek His Masters Voice is voor mij een absolute topper:

Ik denk dat ik het vorig jaar ook zei maar als het kon zou ik ooit werken willen bezitten van Flu en Nahar, echt!

Verder waren de werken van Robbert Enfield ook weer erg prettig om te aanschouwen:

Ook Joey Impoza met zijn moderne graffiti-invloeden is erg de moeite waard, jammer dat deze was weggestopt in het verste hoekje van de ruimte terwijl het een van de nieuwe lichting is die wat meer aandacht verdient, zeker nadat hij vorig jaar mooi verkocht had, maar ook een prominentere plek op het complex:

Er was ook wat aandacht voor fotografie. Technisch mooi werk, maar artistiek was het echt niet. Daar is dus flink ruimte voor de echte artistieke fotografen als Harvey Lisse en Horacio Stjeward die ik dan ook wel heb gemist! Waarom waren deze heren er niet bij?

Er waren nog een aantal werken die ik mooi vond:

Al met al heb ik mijn honger naar kunst redelijk kunnen stillen maar blijf ik het karig vinden. Naar aanleiding van vorige jaar verwachtte je kaviaar op een toastje en nu kreeg je veel minder kaviaar op het toastje met wat viskuit als vervanging. 

Van de drie kunstbeurzen die ik heb meegemaakt was deze de minste, niet door het werk van de artiesten maar als ik kijk naar het geheel dan is er toch wel een beetje iets goed te maken volgend jaar.  

Meer ruimte, meer jonge artiesten, misschien bewegwijzering en het eten/drink gedeelte spannender maken zodat het een algehele zintuiglijke ervaring wordt! 

Waarom saté en een duidelijk erg verveelde barman achter een enkele parbotap?!

Als laatste vond ik het leuk deze foto te maken. Nisca is het nichtje van dhr. Arron wiens standbeeld hier vereeuwigd is door fotograaf Patrick Krolis.

Ze wilde er liever niet op naar uiteindelijk toch gedaan: