De lichtere huid

Met een vriendelijke glimlach kwam ze binnen. Zelfverzekerd, trots en een goed humeur. Ze wilde iets kopen.

Terwijl we de verkoop afhandelden, bleef mijn gezichtsveld zich iedere keer beperken tot haar gezicht. Er klopte iets niet..

Toen ze in haar tas keek, zag ik het!

Die lijn was erg duidelijk. Een slordige grens tussen haar echte huidskleur en haar foundation. 

Van voren zag het er 'natuurlijk' uit, gewoon zo natuurlijk als make-up kan zijn. Maar in de nek kon je pas goed zien dat de kleur flink wat tinten verwijderd was van haar eigen.

Ik bedacht me dat ik het de afgelopen periode vaker had gezien. Vrouwen die hun huid lichter maken door hun foundation een paar tinten te licht te kopen.

Hebben we anno 2014 nog steeds te maken met dat schoonheidsideaal? Zijn we er nog steeds niet overheen?

Ik kan er soms boos om worden! Dat we nooit mogen klagen over de erfenis van de slavernij maar dat er dus wel degelijk mensen zijn die echt in een crisis met zichzelf leven! 

Want wat doet deze dame als ze thuis komt? Verstopt ze zich dan met haar vieze donkere huid in de kast? Of heeft ze 24 uur per dag die dikke laag foundation op haar gezicht  zodat ze dichter bij het blanke ideaal kan zijn?!

 

Albina, Marrons en scouts

Na lange tijd weer in Albina geweest. En voor het eerst de oversteek gemaakt naar Frans-Guyana! Wat een genot om even in Europa te zijn. Wat een aanslag op het hart om de euro's om te rekenen naar SRD's!

Bij het oversteken van de straat geen stem in je hoofd die je eraan herinnert dat je naar de juiste kant moet kijken. We waren er tijdens siësta tijd dus het was rustig maar toch wel even een mooie snelle blik kunnen werpen! Die oude gebouwen zijn prachtig!

We, ik en de rest van het team van Eddytude, waren eigenlijk naar Albina afgereisd om te kijken of er wat nieuwe gezichten te scouten waren. Het was de Dag der Marrons en het was dus een uitermate geschikt moment omdat het erg druk zou zijn.

Eerlijk gezegd verwachtten we er niet zoveel van. Maar we werden blij verrast en tijdens het festival werd het meerdere malen omgeroepen dat er een groep mensen rondliep die aan het scouten was. Dat maakte het nog makkelijker om mensen te benaderen.

Het festival zelf was best gezellig. De sfeer was goed en het publiek divers. De koning van Marowijne was er ook en hij was zowaar erg toegankelijk. Ook minister Amafo verscheen ten tonele.  Verder was het gewoon the usual. Eten, drinken en boekeboeke! Dat laatste is een beetje overdreven hoor want iedereen gedroeg zich keurig!! 

Albina zelf is nog steeds niet je van het. Beetje viezig. Maar we ontdekten wel een  erg leuk hotdogkarretje. De broodjes werden netjes verpakt en je kreeg er een snoepje bij, mocht het wachten te lang duren dan was er altijd nog het TV-tje! 

Al met al een fijne dag die toch heeft gezorgd dat ik mijn mening over Albina een beetje bij moet stellen!